Αναζητώντας τα ισοδύναμα των ισοδυνάμων

Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Ο κυνισμός είναι η αντίληψη κατά την οποία, ουδείς είναι υποχρεωμένος να ενδιαφέρεται για την κακή κατάσταση του άλλου και στην έσχατη εκδοχή του, όχι μόνο αδιαφορεί για τα παθήματα των ανθρώπων, αλλά τα προκαλεί κιόλας.
Κλασσικό παράδειγμα κυνισμού, αποτελεί η Αριστερά στην Ελλάδα, υπό την έννοια ότι όχι μόνο αδιαφορεί για την κατάσταση της χώρας, αλλά με τις πράξεις και τις δηλώσεις Κυβερνητικών Αξιωματούχων, αποδεικνύεται περίτρανα ότι έχει βάλει … το χεράκι της για τα παθήματά μας.
Σιγά- σιγά και συγχρόνως διστακτικά, επανέρχονται στο προσκήνιο απεργίες, στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, γεγονότα που είχαν περιοριστεί αισθητά στη διάρκεια της πρώτης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειριζόταν την οργή και την
επιθετικότητα της κοινωνίας, θολώνοντας διαρκώς τα νερά, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και κερνώντας δωρεάν αισιοδοξία.
Τώρα όμως που η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώνεται διαρκώς, τώρα που τα προβλήματα των πολιτών πολλαπλασιάζονται, τώρα που αυξάνονται οι φόροι και εξαντλείται η φοροδοτική δυνατότητα των πολιτών,  τα πράγματα είναι διαφορετικά. 
Όσοι ήλπιζαν ότι ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν θα άλλαζε τίποτα προς το χειρότερο αλλά θα επιστρέφαμε και στην 13^η σύνταξη  πιστεύοντας  τις προεκλογικές του εξαγγελίες, πλανήθηκαν οικτρά.
«Τώρα δεν γίνεται αλλιώς» είναι η νέα επωδός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέσα στην ανικανότητά του, ανακάλυψε τώρα το ρεαλισμό. Μια ανικανότητα που δικαιώνεται από το θηριώδη λαϊκισμό και διαιωνίζεται από την αυτολύπηση.
Τώρα όμως δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θα κάνει η κυβέρνηση με τα περιβόητα ισοδύναμα μέτρα.
Έγινε μεγάλο θέμα μετά την απερίσκεπτη εξαγγελία της,  για επιβολή ΦΠΑ στην εκπαίδευση.
Μετά τη φημολογία ότι θα αυξήσουν κι άλλο τα τέλη κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, ακολούθησε πληροφορία ότι θα επιβάλουν φόρο ακόμη και σε όσους αγόρασαν τα τελευταία χρόνια  αντιρρυπαντικής τεχνολογίας αυτοκίνητα, προκειμένου να απαλλαγούν από τα τέλη.
Τις τελευταίες ημέρες προέκυψε μια ακόμη σουρεαλιστική πληροφορία, ότι δηλαδή θα επιβάλουν… ΕΝΦΙΑ και στα αυτοκίνητα. Να πληρώσουν, δηλαδή, ακόμη και σ’ αυτούς που παρέδωσαν τις πινακίδες.
Όμως το ζήτημα αυτό, προέκυψε ουσιαστικά χωρίς λόγο. Έπρεπε ο κ. Τσίπρας να δεχθεί την αρχική ιδέα για αύξηση του ΦΠΑ και στο μοσχαρίσιο κρέας.
Κι αυτό διότι η επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού, θα ήταν μικρότερη από το βάρος της αύξησης 23% των διδάκτρων στους παιδικούς σταθμούς, φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία.
Άλλωστε η αύξηση της τιμής του μοσχαρίσιου κρέατος, θα έπληττε μάλλον ξένες επιχειρήσεις περισσότερο από τις ελληνικές, επειδή το προϊόν αυτό είναι εισαγόμενο.
Παρόμοιο λάθος αλλά … μεγαλύτερου διαμετρήματος, σχεδιάζεται με αφορμή την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος.
Με το τελικό σχέδιο περί «επανυπολογισμού των συντάξεων», θα διαπιστώσει και ο πλέον δύσπιστος, αλλά τουλάχιστον καλής θέλησης άνθρωπος, ότι και η περίφημη φιλολαϊκότητα της Αριστεράς, δεν είναι παρά ένας μύθος, ένα Ιστορικό ψέμα από τα μεγαλύτερα της Ιστορίας, που  πείθει ακόμη αφελείς και απερίσκεπτους.
Επειδή το σύστημα δεν μπορεί να σταθεί στα «πόδια» του παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ  μείωσε ακόμη περισσότερο  τις συντάξεις, έχει διατυπωθεί αρμοδίως η ιδέα να αυξηθούν «οι εισροές του συστήματος», τουτέστιν να αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές.
Μέγα λάθος, για την ελληνική οικονομία. Και τούτο διότι στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις πληρώνουν υψηλότερο φόρο από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και γειτονικές.
Αν τελικά εφαρμοστεί η ιδέα αυτή,
-       το κόστος των ελληνικών προϊόντων θα επιβαρυνθεί από την αύξηση των ασφαλιστικών εργοδοτικών εισφορών επιπλέον,
-       θα ευνοηθούν όσοι προσφέρουν ανασφάλιστη εργασία και τελικά
-       θα πληγούν τα εγχώρια προϊόντα, προς όφελος των εισαγομένων.
Με τις αποφάσεις της η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σπαταλά ένα σημαντικό άυλο αγαθό, που είναι η εμπιστοσύνη.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος, αποδεικνύεται ο ισχυρότερος παράγοντας που εμποδίζει την ανάπτυξη.
Η χειρότερη απομόνωση της κυβέρνησης, δεν θα είναι η εξωτερική από τους εταίρους, αλλά η εσωτερική από τους υποστηρικτές της.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.