Στις 26 Ιουλίου του 1953, το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα Κορέας σημειώνει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κατά την διάρκεια των 5 ετών που έμεινε στην Ασία, αποκρούοντας την κινέζικη επίθεση στην Πικέιομγ Νιόγκ.
Δεν ήταν όμως η μοναδική… Όπως αναφέρει ο ιστορικός Γεώργιος Καζαμίας σε άρθρο του στην Καθημερινή, στο ενεργητικό τους, τα ελληνικά στρατεύματα έγραψαν και άλλες χρυσές… σελίδες, εντυπωσιάζοντας φίλους που είχαν δίπλα τους και εχθρούς που τους έβρισκαν απέναντι.
Οι μεγάλες μάχες
«Μετά μερικές μέρες παραμονής σε στρατόπεδο υποδοχής, με
εξαιρετικά κακές καιρικές συνθήκες (ο κορεατικός χειμώνας είναι δριμύτατος, με συνήθεις θερμοκρασίες -10 βαθμών Κελσίου), μετακινήθηκε σε περιοχή νότια της Σεούλ και πήρε μέρος στην τελευταία μεγάλη υποχώρηση των δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών, στο διάστημα Δεκεμβρίου 1950 – Ιανουαρίου 1951. Στη συνέχεια συμμετείχε στις μάχες του υψώματος 381 (29-30/1/1951), του υψώματος Scotch (ύψωμα 313, 3-5/10/1951) και στις επιχειρήσεις στην περιοχή των υψωμάτων Kelly, Big Nory και Little Nory (Σεπτέμβριος 1952). Το 1953, το ΕΚΣΕ πήρε μέρος στις τελευταίες μεγάλες μάχες, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1953, μάχες έντασης τέτοιας που δεν είχε παρουσιασθεί από τον Απρίλιο του 1951.
Ανάμεσά τους, οι μάχες του Υψώματος Χάρυ (οι
Ελληνες στρατιώτες το μετονόμασαν σε «Χάρο») μεταξύ 10-18/7/1953 και
στη μάχη της εξέχουσας του Κουμσόνγκ, 13-20/7/1953. Δύο μόλις μέρες πριν
από την υπογραφή της ανακωχής, το ΕΚΣΕ στις 25/7/1953 αντιμετώπισε και
αναχαίτισε σφοδρή εχθρική επίθεση στα υψώματα 532 και 491, στην περιοχή Πικεϊόμγ-Νιογκ – Chihyon-Ni.
Οι συγκρούσεις κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Ιουλίου,
ημέρα υπογραφής της ανακωχής. Και εδώ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις το
Ελληνικό Τάγμα κράτησε τις θέσεις του, με σημαντικές απώλειες (επτά
νεκρούς και 24 τραυματίες). Η ανακωχή, που υπογράφηκε στις 27 Ιουλίου
1953, βρήκε το ΕΚΣΕ στην πρώτη γραμμή», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Για συμμετείχε η Ελλάδα
Επειδή όμως έχουν περάσει 68 χρόνια από εκείνη την μάχη και 71 από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση για συμμετοχή της Ελλάδας στην υπεράσπιση της Νότιας Κορέας από την εισβολή της Βόρειας, πολλοί δεν γνωρίζουν τον λόγο που η χώρα μας συμμετείχε σε αυτό τον πόλεμο.
Εκείνη την περίοδο λοιπόν, η Ελλάδα ήταν μέλος του ΟΗΕ και προσπαθούσε να ενταχθεί και στο ΝΑΤΟ, ωστόσο οι ΗΠΑ δεν συμφωνούσαν με αυτό, θεωρώντας πως κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο για την άμυνα του Δυτικού κόσμου. Έτσι όταν το συμβούλιο ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συνιστούσε στα μέλη τους να βοηθήσουν τη Νότια Κορέα για την απόκρουση της εισβολής, ήταν ένα από τα 53 κράτη που υποστήριξαν την απόφαση και ένα από τα 21 που έστειλαν δυνάμεις, προκειμένου να κάμψουν τις επιφυλάξεις.
Τα στρατεύματα και οι απώλειες
Στην αρχική αποστολή συμμετείχαν περίπου 900 άτομα, ενώ μέχρι το 1955 που ξεκίνησε η σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων, το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα είχε φτάσει μέγιστη δύναμη τους 2163 άνδρες.
Η παραμονή ήταν εξάμηνη και είχε ως όφελος την τρίμηνη μείωση της στρατιωτικής θητείας, ενώ για τους αξιωματικούς ο χρόνος παραμονής στην Κορέα υπολογιζόταν στο διπλάσιο, για την εξέλιξη και τη συνταξιοδότησή τους.
Συνολικά οι απώλειες των Ελλήνων ανήλθαν σε 186 νεκρούς και 566 τραυματίες, ενώ επίσης χάθηκαν και αεροσκάφη C-47 Ντακότα.
Το μνημείο και η ταινία
Προς τιμή των ελληνικών στρατευμένων, η Νότια Κορέα έφτιαξε στην κοιλάδα των ηρώων ένα μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες, ενώ υπήρξε ακόμα και χολιγουντιανή ταινία για την παρουσία τους στο πεδίο των μαχών.
Η «Ένδοξη Μεραρχία» κυκλοφόρησε το 1953 και ενώ οι συγκρούσεις βρίσκονταν ακόμα σε εξέλιξη, έχοντας ως κεντρικό θέμα τις δυνάμεις των συμπατριωτών μας.
Πρωταγωνιστής της ήταν ο Victor Mature που έκανε τον ελληνοαμερικανό αξιωματικό που ανέλαβε να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του ελληνικού και του αμερικάνικου στρατού. Χαίρεται για αυτή την εξέλιξη όμως στην πορεία της ταινίας νομίζει ότι οι δυνάμεις της χώρας μας έχουν υποχωρήσει από την πρώτη γραμμή και έχουν αφήσει τις Αμερικάνικες μόνες τους απέναντι στους Κινέζους.
Στο τέλος όμως όχι απλά διαψεύδεται, αλλά αποκαλύπτεται πως με την παρουσία τους, διέλυσαν τους Κινέζους και έσωσαν τους Αμερικάνους που είχαν περικυκλωθεί από εχθρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου