Αν κρίνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις, μια χαρά τα πάει ο Στέφανος Κασσελάκης με την κατεδάφιση του ΣΥΡΙΖΑ
Αν συνεχίσει με την ίδια, δήθεν, αφελή επιμονή να αδειάζει τον Αλέξη
Τσίπρα και κυρίως αν τολμήσει να διαγράψει τον Πολάκη και τους
ακολούθους του, υπάρχουν πιθανότητες να μιλήσουμε στα σοβαρά για
«φαινόμενο Κασσελάκη». Μέχρι να συμβούν αυτά, το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ -
Κασσελάκης δεν μπορεί να προχωρήσει, ούτε μετά την αποχώρηση της ομάδας
Αχτσιόγλου. Ο μόνος συνεκτικός κρίκος με τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ ήταν η
επιθυμία για επιστροφή στην εξουσία, με την υπόσχεση «εγώ μπορώ να
κερδίσω τον Μητσοτάκη».
Ενα επιχείρημα που διαψεύστηκε εκκωφαντικά σε χρόνο ρεκόρ, αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει χάσει την τρίτη θέση, να παλεύει για την τέταρτη με το ΚΚΕ και να κινδυνεύει να απολέσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Το πιο απογοητευτικό απ’ όλα, το γεγονός ότι ο νέος αρχηγός έβαλε τον πήχη για τις ευρωεκλογές στο 17%, εκεί δηλαδή που το παρέλαβε από τον Τσίπρα μετά το διπλό Βατερλό στις εθνικές εκλογές.
Ωστόσο, η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει αυτομάτως και το πρόωρο πολιτικό τέλος του Κασσελάκη. Απλώς το... μέλλον του δεν είναι ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ. Με την αποχώρηση της «Ομπρέλας» και των εννέα της ομάδας Αχτσιόγλου δεν μπορεί να διατηρήσει ούτε αριστερές αναφορές ούτε αριστερές ψήφους. Η συνέχιση κάθε προσπάθειας σε αυτή την κατεύθυνση το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι άφθονο γέλιο.
Μόνο και μόνο η απάντηση του Κασσελάκη ότι στόχος του για το μέλλον «είναι μια επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα του ’80 και του ’90» απομακρύνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον τελευταίο πραγματικό αριστερό. Νοικοκύρηδες και Αριστερά δεν γίνεται να πάνε μαζί.
Υπό αυτή την έννοια, Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης και όσοι ήδη αποχώρησαν έπραξαν το αυτονόητο και είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι.
Τι απομένει, λοιπόν, στον Κασσελάκη και σε όσους τον ενθάρρυναν να κατέβει στην πολιτική, τον συμβουλεύουν και τον καθοδηγούν αυτούς τους τρεις μήνες; Του απομένει ο πρώην πρωθυπουργός με έναν πολύ στενό κύκλο στελεχών-συνεργατών. Με πολιτικούς όρους όμως η ταύτιση ενός νέου πολιτικού αρχηγού με τον προκάτοχό του, ο οποίος ηττήθηκε τέσσερις φορές στις κάλπες με εντυπωσιακά φθίνοντα ποσοστά, ισοδυναμεί με αυτοκτονικό ιδεασμό. Κανείς μέχρι τώρα στην Ελλάδα και σε κανένα πολιτικό κόμμα δεν κέρδισε υπερασπιζόμενος τον προηγούμενο αρχηγό.
Ο Κασσελάκης βρίσκεται συνεχώς υπόλογος για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας Τσίπρα. Και αναγκάζεται από τη μία πλευρά δήθεν να υπερασπιστεί τον Τσίπρα, αλλά από την άλλη να καταγγείλει τα στελέχη που είχαν κυβερνητικές θέσεις και τώρα αποχώρησαν. Δύσκολο να πείσει. Αλλωστε και ο ίδιος ο Τσίπρας δεν δείχνει ευτυχής από τις τελευταίες εξελίξεις. Οι προσπάθειές του να ανακόψει το κύμα εξόδου απέτυχε και πιστεύω ότι τώρα και ο ίδιος θα έφευγε, αν μπορούσε να το κάνει.
Το δεύτερο χαρτί που απομένει στον Κασσελάκη είναι ο Πολάκης και τα τρολ του. Υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται δεν πιστεύω ότι η σχέση τους μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Οι συνδετικοί κρίκοι ήταν η προοπτική επιστροφής στην εξουσία που τώρα ατόνησε και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι που ήθελε να εκδικηθεί ο Πολάκης, αλλά δεν υπάρχουν πια. Υποθέτω πως είναι θέμα χρόνου η μεταξύ τους ρήξη. Και όταν επέλθει αυτή η σύγκρουση, όσα βλέπουμε σήμερα θα μοιάζουν με μαθητικό σκετς μπροστά στο «Τσαντίρι» του Λαζόπουλου.
Για να δοκιμάσει πραγματικά την πολιτική του τύχη ο Κασσελάκης χρειάζεται μια νέα ταυτότητα. Να οργανώσει ένα πολιτικό αφήγημα με βάση αυτά που είναι και εκείνα που πραγματικά πιστεύει, μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε θα έχει καταγράψει ήδη ένα μεγάλο επίτευγμα, τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό μπορεί να του δώσει την απαραίτητη δυναμική να πράξει το ίδιο και με το ΠΑΣΟΚ, κινούμενος προς το Κέντρο.
Ενα επιχείρημα που διαψεύστηκε εκκωφαντικά σε χρόνο ρεκόρ, αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει χάσει την τρίτη θέση, να παλεύει για την τέταρτη με το ΚΚΕ και να κινδυνεύει να απολέσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Το πιο απογοητευτικό απ’ όλα, το γεγονός ότι ο νέος αρχηγός έβαλε τον πήχη για τις ευρωεκλογές στο 17%, εκεί δηλαδή που το παρέλαβε από τον Τσίπρα μετά το διπλό Βατερλό στις εθνικές εκλογές.
Ωστόσο, η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει αυτομάτως και το πρόωρο πολιτικό τέλος του Κασσελάκη. Απλώς το... μέλλον του δεν είναι ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ. Με την αποχώρηση της «Ομπρέλας» και των εννέα της ομάδας Αχτσιόγλου δεν μπορεί να διατηρήσει ούτε αριστερές αναφορές ούτε αριστερές ψήφους. Η συνέχιση κάθε προσπάθειας σε αυτή την κατεύθυνση το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι άφθονο γέλιο.
Μόνο και μόνο η απάντηση του Κασσελάκη ότι στόχος του για το μέλλον «είναι μια επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα του ’80 και του ’90» απομακρύνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον τελευταίο πραγματικό αριστερό. Νοικοκύρηδες και Αριστερά δεν γίνεται να πάνε μαζί.
Υπό αυτή την έννοια, Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης και όσοι ήδη αποχώρησαν έπραξαν το αυτονόητο και είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι.
Τι απομένει, λοιπόν, στον Κασσελάκη και σε όσους τον ενθάρρυναν να κατέβει στην πολιτική, τον συμβουλεύουν και τον καθοδηγούν αυτούς τους τρεις μήνες; Του απομένει ο πρώην πρωθυπουργός με έναν πολύ στενό κύκλο στελεχών-συνεργατών. Με πολιτικούς όρους όμως η ταύτιση ενός νέου πολιτικού αρχηγού με τον προκάτοχό του, ο οποίος ηττήθηκε τέσσερις φορές στις κάλπες με εντυπωσιακά φθίνοντα ποσοστά, ισοδυναμεί με αυτοκτονικό ιδεασμό. Κανείς μέχρι τώρα στην Ελλάδα και σε κανένα πολιτικό κόμμα δεν κέρδισε υπερασπιζόμενος τον προηγούμενο αρχηγό.
Ο Κασσελάκης βρίσκεται συνεχώς υπόλογος για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας Τσίπρα. Και αναγκάζεται από τη μία πλευρά δήθεν να υπερασπιστεί τον Τσίπρα, αλλά από την άλλη να καταγγείλει τα στελέχη που είχαν κυβερνητικές θέσεις και τώρα αποχώρησαν. Δύσκολο να πείσει. Αλλωστε και ο ίδιος ο Τσίπρας δεν δείχνει ευτυχής από τις τελευταίες εξελίξεις. Οι προσπάθειές του να ανακόψει το κύμα εξόδου απέτυχε και πιστεύω ότι τώρα και ο ίδιος θα έφευγε, αν μπορούσε να το κάνει.
Το δεύτερο χαρτί που απομένει στον Κασσελάκη είναι ο Πολάκης και τα τρολ του. Υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται δεν πιστεύω ότι η σχέση τους μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Οι συνδετικοί κρίκοι ήταν η προοπτική επιστροφής στην εξουσία που τώρα ατόνησε και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι που ήθελε να εκδικηθεί ο Πολάκης, αλλά δεν υπάρχουν πια. Υποθέτω πως είναι θέμα χρόνου η μεταξύ τους ρήξη. Και όταν επέλθει αυτή η σύγκρουση, όσα βλέπουμε σήμερα θα μοιάζουν με μαθητικό σκετς μπροστά στο «Τσαντίρι» του Λαζόπουλου.
Για να δοκιμάσει πραγματικά την πολιτική του τύχη ο Κασσελάκης χρειάζεται μια νέα ταυτότητα. Να οργανώσει ένα πολιτικό αφήγημα με βάση αυτά που είναι και εκείνα που πραγματικά πιστεύει, μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε θα έχει καταγράψει ήδη ένα μεγάλο επίτευγμα, τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό μπορεί να του δώσει την απαραίτητη δυναμική να πράξει το ίδιο και με το ΠΑΣΟΚ, κινούμενος προς το Κέντρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου