“Στρίβειν δια της Αυτοεξορίας”…

 
Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου
( Αρθρογράφου –Σχολιογράφου) Ωσάν να μην έφτανε το κορωνοιοκακό που έπληξε και την Ισπανία, προστέθηκε και το γεγονός της απόφασης του πρώην βασιλιά Χουάν Κάρλος, να εγκαταλείψει την χώρα και να εγκατασταθεί αλλού, αυτοεξοριζόμενος (;). Βέβαια ουδείς ψόγος.
Δικαίωμά του να μείνει ή να φύγει. Υπάρχει όμως μια μικρή – πλην
ουσιώδης – διαφορά /λεπτομέρεια: Η βασιλική απόφαση ελήφθη λίγο μετά την έρευνα την οποία ξεκίνησε το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας προκειμένου να διερευνήσει καταγγελία χρηματισμού του από Αραβική Χώρα (!).
Για … διευκόλυνση της Βασιλείας, του νυν βασιλιά – και υιού του –έκρινε (πριν φυσικά εκδοθεί /ανακοινωθεί η δικαστική απόφαση /κρίση) πως θα είναι καλύτερα να φύγει.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά πράγματι. Όταν έκρινε ότι έπρεπε να μείνει – με το αραβικό αζημίωτο βέβαια – έμεινε και υπερασπίστηκε το συμφέρον του. Τώρα –προ του κινδύνου καταδίκης- κρίνει πως πρέπει να αποδράσει έγκαιρα, πριν να είναι αργά, πριν δηλαδή τιμωρηθεί!.
Αλγεινή εντύπωση προξενεί (περισσότερο και από τον απεχθή χρηματισμό) η ευκολία με την οποία κάποιος μπορεί να συμπεριφέρεται κατά το δοκούν /συμφέρειν και λογαριασμό εις ουδένα δίνειν, όταν ο … ίδιος κρίνει και αποφασίζει!
Ίσως πολλοί να θεωρούν πως αυτό είναι ένα από τα μειονεκτήματα της Βασιλείας. Λάθος. Άλλωστε η Ισπανία (όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο κ.α) Δημοκρατίες είναι. (Λεπτομέρεια. Ο κος Χουάν Κάρλος συνέβαλε ουσιαστικά στην αποκατάσταση και εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας στην Ισπανία). Δεν αποκλείεται ορισμένοι κακοήθεις, να ισχυριστούν πως το έπραξε επειδή γνώριζε ότι στο Δημοκρατικό Πολίτευμα όλα επιτρέπονται και φυσικά δεν εξαιρείται ο Ανώτατος Άναξ.

Είναι λυπηρό το φαινόμενο που ενδημεί στις «Δημοκρατικές Μπανανίες»: Βασιλευόμενες, Προεδρικές, Προεδρευόμενες, Κοινοβουλευτικές, και μη. Μερικοί μεγαλόσχημοι, όντας πιο ίσοι από τους υπόλοιπους, νομίζουν πως μπορούν να ανοσιουργούν ανεμπόδιστα και ατιμωρητί.
Να δίνουν το χειρότερο παράδειγμα- ιδίως στους νέους- τοποθετώντας εαυτούς πέραν και υπεράνω ηθικών και νομικών υποχρεώσεων.
Αναρωτιέμαι: θα δημευθεί (αν βέβαια καταδικαστεί) η περιουσία του κου Χουάν; Θα αποκλειστεί – δια βίου – η επάνοδος του στην Ισπανία ; Θα στιγματιστεί ο βίος και η πολιτεία του; Ή όλα θα κουκουλωθούν ώστε να απολαμβάνει πλουσιοπάροχα μια μακρά περίοδο διακοπών εις υγεία των (ισπανικών) κορόιδων;
Δεν θα εκπλαγώ αν του απονεμηθεί ο τίτλος του ατρόμητου, υπερευαίσθητου πατριώτη, ο οποίος δεν δίστασε να διευκολύνει τον λαό του και τον νυν άνακτα με την … γενναία (και σκληρή;) απόφασή του να φύγει μακριά, ρίχνοντας μαύρη πέτρα και παίρνοντας μαζί του μερικά εκατομμύρια δολάρια ως δώρο παρηγοριάς και ανακούφισης, για να γλυκάνει τον πόνο του εκπατρισμού του, εκεί στα … μπουντρούμια της ξενιτιάς! …..
Υ.Γ. Εξυπακούεται πως ο ισπανικός λαός (όπως ο δικός μας και τόσοι άλλοι) θα συνεχίσει να ανέχεται τις κραυγαλέες ανισότητες, την (αν) ισονομία, τις διακρίσεις, αρκεί να γίνονται μέσα σε πνεύμα και πλαίσιο δημοκρατικότητας και … προβατοποίησης!…
Ψυχανεμίζομαι πως η –προσεχής – ημέρα επαναπατρισμού του π. Βασιλιά θα αναγορευτεί ως ιστορική εθνική ισπανική επέτειος και θα τιμηθεί αναλόγως –και α-λόγως- .