Οι νεοκαραμανλικοί γλίτωσαν το Ειδικό Δικαστήριο για την χρεοκοπία της χώρας, θυσιάζοντας την ζωή ενός ανθρώπου, του Ανδρέα Γεωργίου! Δεν θα χρεοκοπούσαμε, λέει, αν συνεχίζαμε τα Greek Statistics και δεν είχαν έρθει τα μνημόνια. Γι αυτό οι ακαμάτηδες των Αθηνών κυνήγησαν τον Ανδρέα Γεωργίου σαν το σκυλί. Επειδή έκανε την δουλειά του. Και οι ευαίσθητοι σύντροφοι και οι δικαιωματιστές; Μούγκα στην στρούγκα, μην τυχόν και χαλούσε το deal για τους … αρμούς της εξουσίας.
Σκεφτείτε ο Ανδρέας Γεωργίου να ήταν ένας από αυτούς, ένα παιδί που είχε περπατήσει στους δρόμους της Γένοβας. Ήρωας θα ήταν σήμερα. Ένα θύμα του παρακράτους της δεξιάς. Σύντροφοι, σας έχουμε νέα! Το παρακράτος της μετεμφυλιακής δεξιάς στο οποίο τόσες πολλές φορές έχετε αναφερθεί, υπήρξε πράγματι. Με αυτό το παρακράτος συνεργαστήκατε. Με αυτούς βρεθήκατε δίπλα – δίπλα, στο ίδιο χαράκωμα.
Λένε ότι η Ελλάδα είναι πλέον μία … ανελεύθερη χώρα και επικαλούνται γι αυτό εκθέσεις ΜΚΟ που εκφράζουν τις δικές τους αντιλήψεις για την δημοκρατία. Στον δικό τους κόσμο, λοιπόν, η δίωξη ενός ανθρώπου για να εξυπηρετηθεί ένα κεντρικό πολιτικό αφήγημα είναι κάτι το «ανεκτό». Η καταστροφή της ζωής ενός αθώου είναι κάτι το «φυσιολογικό». Αλλιώς θα είχε αντιδράσει σχετικά η … Εφημερίδα των Συντακτών ή έστω η … Αυγή.
Καθαρές κουβέντες! Ο Ανδρέας Γεωργίου επιλέχτηκε για να προσφερθεί θυσία στο αφήγημα των νεοκαραμανλικών, οι οποίοι ισχυριζόντουσαν ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι η κρίση τα μνημόνια. Αν η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας (το δικό της μερίδιο) η ευθύνη αυτή πολλαπλασιάστηκε στην συνέχεια από την διαχείριση της κρίσης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια και μάλιστα μετά από εμάς, βγήκαν σχετικά σύντομα. Εμείς τρομάξαμε να βγούμε, ακριβώς επειδή το πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε την κρίση με απίστευτη ανωριμότητα.
Δεν είναι μόνο η αριστερά που χάθηκε στις αυταπάτες της. Είναι και η λαϊκή δεξιά που θέλησε να απαλλαγεί από τις τύψεις της. Ο Ανδρέας Γεωργίου επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως ο πρωταγωνιστής μιας μεγάλης συνωμοσίας. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Όσο για την κυβερνώσα αριστερά; Το ανέχτηκε και το υποβοήθησε. Έκλεισε τα μάτια της, ανταλλάσσοντας την ζωή ενός ανθρώπου με τους … αρμούς της εξουσίας που τόσο λαχταρούσε. Την πρόσβαση που μέχρι τότε η λαϊκή δεξιά κρατούσε μόνο για τον εαυτό της στους μηχανισμούς της εξουσίας.
Για τον Ανδρέα Γεωργίου δεν πρόκειται να γίνει κάποια πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Για τα χαμένα χρόνια της ζωής του δεν πρόκειται να απαιτηθεί κάποιου είδους συγνώμης από το ελληνικό κράτος. Κι όλα αυτά γιατί ο Ανδρέας Γεωργίου είναι το ζωντανό παράδειγμα για το πως ο δεξιός και αριστερός λαϊκισμός συναντήθηκαν και συνεργάστηκαν σε αυτή την χώρα.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου