Επιτέλους, «παραμέρισε» ο άθλιος. Δεν παραιτήθηκε, διότι στο αριστερό λεξιλόγιο δεν υπάρχει η λέξη «παραίτηση». Μόνος του. Σε ένα έρημο Ζάππειο, Συνομίλησε, λέει, επί τρεις ημέρες και τρεις νύχτες με το μαξιλάρι του και την Ιστορία. Τρίχες. Κανείς δεν τον πήρε στο τηλέφωνο. Τον πήρανε χαμπάρι και οι πρώην σύντροφοι ότι ξόφλησε. Και τον αφήσανε έρημο.Ήταν μέρα γιορτής για μένα που τον είδα σαν κλαμένο μην πω τι, να «μεριάζει για να διαβεί το κύμα». Όχι, δεν είμαι και δεν θέλω να είμαι αντικειμενικός. (Και δείξτε μου εσείς έναν «αντικειμενικό» να σας δώσω το βραβείο).
Από την πρώτη στιγμή που βγήκε στην τηλεόραση, με θράσος χιλίων πιθήκων, να διεκδικεί υπό την ιδιότητα του ως πρόεδρος 15μελούς, το δικαίωμα των μαθητών να μπαίνουν και να βγαίνουν στην τάξη όποτε γουστάρουν, μου προκάλεσε μία έντονη αντιπάθεια.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τούτο το θρασίμι, αυτός ο λειτουργικά αγράμματος, ο φανατικός ιδεοληπτικός, ο καταληψίας μπαχαλάκιας και ανατροπέας θρανίων, θα γινόταν μία μέρα Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Κι όμως έγινε. Και αποδείχθηκε χειρότερος Εφιάλτης από την πτώχευση που ζήσαμε την περασμένη δεκαετία.
Άνοιξε σκονισμένες ντουλάπες κι έβγαλε έξω αραχνιασμένους σκελετούς του Εμφυλίου. Και δεν άνοιξε κανένα πόλεμο με την Ευρώπη, τους δανειστές, την Τρόικα, την Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Αυτά ήταν για τους χαχόλους που χόρευαν καλαματιανό στο Σύνταγμα το βράδυ του δημοψηφίσματος, λίγο πριν βάλει την «κωλοτούμπα» στο παγκόσμιο πολιτικό λεξιλόγιο και υπογράψει το Τρίτο Μνημόνιο.
Τον πόλεμο τον κήρυξε σε μένα. Και σε όλους τους Έλληνες που δεν τον ψήφισαν. Όπως έκανε και ο Τσάβες στους Βενεζολάνους πριν από καμιά 30ρια χρόνια για να εγκαθιδρύσει τελικά σοσιαλιστική δικτατορία σε μία πετρελαιοπαραγωγό χώρα.
Με έβαλε απέναντι σαν ταξικό του εχθρό. Κι έκανε τα πάντα να μου κλείσει το γραφείο, να μου κλείσει τη δουλειά, να μου κλείσει το σπίτι. Μ΄ έγδαρε στη φορολογία, μου έβαλε εισφορές 20% στο εισόδημα, μου πήγε την προκαταβολή φόρου 100% στην επιχείρηση μου, έκλεισε τις Τράπεζες, (αδιανόητο σε Δυτική Δημοκρατία – και στην Κατοχή λειτουργούσε το τραπεζικό σύστημα). Και όχι από ανικανότητα. Αλλά από ιδεολογία. Με σκοπό να με τελειώσει. Το είπε, άλλωστε. «΄Η τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Ακόμα δεν ξέρω πως επέζησα από τέτοιο πόλεμο. Ξέρω πολλούς που δεν τα κατάφεραν.
Έκανε κι άλλα. Άνοιξε τα σύνορα, έφτιαξε την Μόρια, κατέστρεψε την Μυτιλήνη, το νησί της γυναίκας μου. Και όχι από «αλληλεγγύη» και «ανθρωπιστικά ιδεώδη». Αλλά γιατί έψαχνε πολιτικά δικαιώματα και ψήφους στους μετανάστες. Όπως κάνανε στη Σουηδία και στη Δανία οι ομοϊδεάτες του και τώρα οι Σκανδιναβοί τραβάνε τα μαλλιά τους. Έψαχνε ψήφους μέχρι και στη Χρυσή Αυγή. «Και με το διάβολο θα συμμαχήσουμε» που είπε ο άλλος ο φανατικός, ο Τσακαλώτος. Κατάργησε τις φυλακές τύπου Γ, έδωσε άδεια στον Κουφοντίνα, εξαθλίωσε το ποινικό μας σύστημα λίγες ημέρες πριν κλείσει η Βουλή το 19.
Έστησε τηλεοπτικό σόου στο Μάτι, έστησε δίκες της Μόσχας, έστησε το διαγωνισμό για τα κανάλια, αμόλησε τον Πολάκη, πούλησε εθνοτική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα σε ένα συνοθύλευμα σλαβόφωνων στην ελεεινή «Συμφωνία των Πρεσπών»… Η λίστα είναι ατέλειωτη.
Δεν θέλω να τον ξαναδώ. Δεν θέλω να τον ξανακούσω. Το μόνο καλό που έκανε είναι ότι ξεγύμνωσε και τελειωτικά εξευτέλισε το «αριστερό πλεονέκτημα».
Τώρα πια, ο Λαός ξέρει. Και δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά.
Από τον Λεόντιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου