Καμπή της Ιστορίας

 

Μετά τις διάφορες επαναστάσεις, εισερχόμαστε σε νέα εποχή

Οι ιδεολογίες «αριστερά» και «σοσιαλισμός» αυτοκαταργήθηκαν

Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος

Μετά το καταλάγιασματων εντάσεων των τελευταίων εκλογών και το κατακάθισμα του κουρνιαχτού που είχε σηκωθεί, επικράτησε μια ηρεμία προβληματισμού και αναθεωρητισμού των βασικών αρχών των λεγομένων «αριστερισμού» και «σοσιαλισμού». Για την οικονομία χώρου και σκέψεων, τις δύο προηγούμενες λέξεις που αναφέραμε, αλλά και τον κομμουνισμό, θα ονομάζουμε με τη γενική έννοια, «αριστερισμός».

            Τα γεγονότα λοιπόν και η διερεύνηση των σκέψεων των πολιτών, μπορούμε με κάποια βεβαιότητα, ότι ο «αριστερισμός» αυτός, μη έχοντας να προσφέρει ούτε καινούργιες ιδέες και οφέλη, ούτε καινούργιες προοπτικές στην κοινωνία, αυτοκαταργήθηκε και ενταφιάστηκε χωρίς θορύβους, αλλά και χωρίς τον όποιο επιτάφιο λόγο.

            Γνωρίσαμε έτσι το τέλος μιας ταραχώδους εποχής, μιας

ενδιαφέρουσας διεκδικητικής εποχής, με επαναστάσεις, μικρές ή μεγάλες, με απώτερο σκοπό την βελτίωση της ζωής των πολιτών, με μικρά ή μεγάλα επιτεύγματα, μη επιδεχόμενα πλέον δυνατότητα να επιτευχθεί κάτι περισσότερο, κάτι καλύτερο με τα ίδια μέσα, τα ίδια επιχειρήματα και προπάντων με επαναστατικές διαδικασίες. Υποσυνείδητα μάλλον, δεν υπήρχε πλέον λόγος ύπαρξης. 

            Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι βρισκόμαστε στην καμπή της ιστορίας, κατά την οποία ζούμε το πέρας της ιστορικής αυτής περιόδουτου «αριστερισμού»και έναρξη μιας ήρεμης μεν, αλλά σθεναρής προσπάθειας «φιλελευθερισμού» με κοινωνικό πρόσωπο, με ειρηνικά μέσα, βελτίωση πράγματι της ζωής των πολιτών.Κάτι παρόμοιο είχε πει και ο αείμνηστος Μέγας Κωνσταντίνος Καραμανλής.

            Μια τυμβωρυχία επιγραμματική, ίσως φανεί χρήσιμη για να γίνει αντιληπτό το τέλος της. Τα δομικά λάθη του κομμουνισμού, τα έχω αναλύσει ενδελεχώς στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο μου, «Η Απομυθοποίηση του Κομμουνισμού και κάθε αριστερής ιδεοληψίας, έτσι θα περιοριστώ εδώ στην αναφορά έωλων συνθημάτων και αλυσιτελών διαδηλώσεων του «αριστερισμού».

            Θεωρούν π.χ. το κεφάλαιο και τους επιχειρηματίες, ως εχθρούς των εργατών, παραβλέποντας ότι χωρίς κεφάλαιο δεν γίνονται επιχειρήσεις και χωρίς επιχειρήσεις δεν υπάρχουν εργαζόμενοι. Μία προσεκτικά προστατευόμενη για τον εργάτη νομοθεσία, αποκλείει κατά το δυνατό την εκμετάλλευση του εργαζομένου. Τυχόν αστοχίες, υπερβολές, διορθώσεις κττ, είναι έργο της αντιπολίτευσης να τα επισημαίνει στην κυβέρνηση, χωρίς περιττές κινητοποιήσεις.

            Να αποφασίσουν ότι, όπως δεν μπορούν όλοι να γίνουν «Μέσι»στο ποδόσφαιρο ή «Παβαρότι» στο τραγούδι, έτσι δεν μπορούν όλοι να γίνουν επιχειρηματίες, επειδή για την κάθε απασχόληση, χρειάζεται, μεταξύ άλλων και κάποιο ταλέντο.

            Η Κοινωνική Πολιτική, η οποία είναι αναγκαία σε μια κοινωνία που υπάρχουν αδύναμοι ή και ανήμποροι. Για να ασκηθεί όμως χρειάζονται χρήματα. Άρα το κράτος οφείλει να ασκεί πολιτική, συλλέγοντας και χρήματα από μια δίκαιη φορολογία και προσεκτική και σωστή αναδιανομή των χρημάτων αυτών.

            Η Ιστορίαμας έχει αποδείξει ότι καμία αριστερή κυβέρνηση ξέρει πως να παράγει χρήματα, μέσα από μια παραγωγική πολιτικήκαι οι όποιες απεργίες ή/και κινητοποιήσεις, κατά κανόνα βλάπτουν τις επιχειρήσεις, ζημιώνουν την οικονομία του κράτους και άρα μειώνουν τα έσοδα από τα οποία ασκείται η εργατική και κοινωνική πολιτική του κράτους.

            Επικαλούνται συχνά οι εργαζόμενοι τους μισθούς στο Βέλγιο, η τη Δανία ή ακόμη και τη Γερμανία και αλλού, αγνοώντας ότι οι εκεί εργαζόμενοι δεν απεργούν για ψύλλου πήδημα και δεν διαμαρτύρονται για καθαρά ιδεολογικούς/κομματικούς λόγους και ότι είναι πιο παραγωγικοί, διότι κοιμούνται νωρίς για να σηκωθούν ξεκούραστοι για δουλειά επιτυγχάνοντας έτσι αυξημένους μισθούς, ενώ εδώ ξενυχτούν, για δήθεν διασκέδαση, που δεν μπορεί να επιτευχθεί νωρίτερα.

            Για την πλήρη ανάλυση και παροχή περισσοτέρων παραδειγμάτων, του «αριστερισμού» στην πράξη, χρειάζεται πολύς χώρος, αλλά και με τα λίγα πιο πάνω παραδείγματα, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ο «αριστερισμός» είναι ζημιογόνος για την οικονομία και την κοινωνία, αφού δεν γνωρίζει να κάνει σωστή χρήση των δικαιωμάτων του και νομοτελειακά εγκαταλείφθηκε.

            Επομένως, ας χειριστούμε σωστά και αποδοτικά την Καμπή αυτή της Ιστορίας, προσηλωμένοι στην εργασία και στο καθήκον μας, με ευθύνη, σύνεση και αποδοτικότητα, για να ανέβη έτσι το βιοτικό και κοινωνικό μας επίπεδο, μαζί με τον πολιτισμό, την διεθνή μας εκτίμηση και την ιστορία μας. Είθε! 

         

          Νικόλαος Αναγνωστάτος

          Thiakos.blogspot.com

e-mail: nanagnostatos@gmail.com