Το
πρώτα πράγμα που σκέφτεσαι όταν ακούς τον ΣΥΡΙΖΑίο κομματικό να λέει
«δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τι γινόταν γύρω μας», λες δεν μπορεί μας
δουλεύει ψιλό γαζί. Βγαίνει ο επόμενος και επαναλαμβάνει κάτι
παραπλήσιο. Ότι «δεν τους ενημέρωνε (!) το οικονομικό επιτελείο ΣΥΡΙΖΑ
για την απόδοση που είχε η οικονομική πολιτική Μητσοτάκη»! Σαν θεατές σε
καλοκαιρινή επιθεώρηση.
Είναι μάλλον ο τρόπος
να κάνουν την αυτοκριτική τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Προφέσορες στην πολιτική
εξαπάτηση οι άνθρωποι. Ομολογούν τα λάθη τους, χρησιμοποιώντας το ίδιο
εργαλείο, όταν τα διέπρατταν. Ειδικευμένοι στα ψέματα. Δεν μπορεί,
πρέπει να περνούν εντατικά σεμινάρια στην Κουμουνδούρου. Εκτός κι αν η
παράλληλη, φαντασιακή πραγματικότητα που καλλιεργούν ως Αριστεροί τους
κάνει να διαβάζουν λάθος την «πραγματική» πραγματικότητα.
Υπάρχει
μια μαρτυρία την οποία δημοσίευσε στο ρεπορτάζ-βιογραφικό για τον
Τσίπρα και την απομάγευση του, ο Π. Παπαδόπουλος την Κυριακή 2/7 στην
«Καθημερινή». Γράφει για το μακρινό 2006, όταν ο επικεφαλής της
«Ανοιχτής Πόλης» είχε κερδίσει ποσοστό 10,51% στις δημοτικές εκλογές
στην Αθήνα και ασκούσε αντιπολίτευση στον δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη.
Εκείνος αναγνώριζε το πολιτικό ταλέντο του Τσίπρα, αλλά τον συμβούλευε
να λέει λιγότερα ψέματα. Εξαιρετική αφήγηση…
«Έξις
δευτέρα φύσις», δηλαδή η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου,
έλεγε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Φαίνεται πως η… διδασκαλία Τσίπρα έγινε,
με τα χρόνια, «κόλλημα» του πολιτικού προσωπικού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι να
απορείς: Πότε λένε αλήθεια; Όταν προσπαθούσαν να πείσουν την κοινωνία
για την καταστροφική πολιτική του «καθεστώτος Μητσοτάκη» ή όταν
ομολογούν σήμερα ότι «δεν πήραν χαμπάρι» πως οι πολίτες ήθελαν
κανονικότητα, σταθερότητα, αποτελεσματικότητα κι όχι αντισυστημικό
γιουρούσι;
Η
απάντηση πρέπει να δοθεί δημοσίως. Θα είναι λυτρωτική για τους ίδιους.
Να προηγηθεί μια γενναία αυτοκριτική, εάν την αντέχουν, όπως υποτίθεται
ότι συνηθίζεται στην Αριστερά. Μάλλον, ένα ακόμη παραμύθι. Δεν
αναζήτησαν ποτέ τις αιτίες της ήττας το 2019, με ευθύνη Τσίπρα. Ας
τολμήσουν τώρα, εάν έχουν αντοχές.
Ψάχνουν
συνταγή να φουρνίσουν έναν καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ. Όσους πολιτικούς
«Τσελεμεντέδες» και να ανοίξουν, τελικά συνταγή, δεν θα βρουν. Διότι,
απλούστατα, δεν υπάρχει συνταγή. Πρώτα, να βρουν τι τους ενώνει. Αν
υπάρχει κάποιος «Τσίπρας» σαν συγκολλητική ουσία. Αυτός φωτογραφίζεται
κατηφής και φουρκισμένος. Έξω από τα νερά του, στην ανάγκη να
προσαρμοστεί στην καινούργια του θέση: τρίτο έδρανο της πρώτης σειράς
στην αίθουσα Ολομέλειας του Κοινοβουλίου. Δεν είναι τόσο εύκολο, ξαφνικά
μια μέρα, να μη είσαι πια αρχηγός…
Θέλουν
δήθεν να τρέξουν προς το «Κέντρο». Ανώφελο και τζάμπα κόπος, εάν
προηγουμένως δεν φτιάξουν ομάδα με συνοχή. Επόμενη κίνηση να καθορίσουν
την πορεία τους, που θέλουν να πάνε; Μετά να συμφωνήσουν στο πρόσωπο που
θα ηγηθεί της προσπάθειας. Και αν έχουν δυνάμεις, να επιχειρήσουν
επάνοδο ως κόμμα εξουσίας. Έχουν δρόμο.
Το
πρόσωπο της ηγεσίας συμβουλεύει ο επικοινωνιολόγος Δ. Μαύρος (MRB),
πρέπει να είναι πιο μορφωμένο από τον Τσίπρα, αλλά εξίσου ή περίπου
γοητευτικό όσο εκείνος, να στέκεται καλύτερα στο εξωτερικό και να μην
απειλεί τις αγορές. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί πρόσωπα, πούρα αριστερά,
βλοσυρά, αυστηρά, ως πρόσφατα άρχισαν τελευταία να χαμογελούν στον φακό!
Πλάκα έχουν τα ΣΥΡΙΖόπουλα…
Η εικόνα του
ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κοντά στην αποσύνθεση. Η επιστροφή στην εξουσία είναι
μια καλή συγκολλητική ουσία, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν διατίθεται.
Πιθανότερη φαίνεται η διάσπαση, όσο απομακρύνεται η προοπτική της
διακυβέρνησης.
Πόλεμος εξουσίας, ίντριγκες και χάος στον κόκκινο πύργο από τραπουλόχαρτα!
Το σίριαλ έχει ακόμη επόμενες σεζόν…
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου