Ν.Κοτζιάς μας λέει Γιατί πρέπει να παραχωρήσει κομμάτι της ελληνικής ΑΟΖ στην Αλβανία

Σε ερώτηση της βουλευτού της ΝΔ Ντόρας Μπακογιάννη με θέμα «Η κυβέρνηση γκριζάρει το Ιόνιο. Κίνδυνοι στη νέα συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την Αλβανία» ο ΥΠΕΞ Ν.Κοτζιάς της απαντάει για ποιο λόγο πρέπει να παραδώσει κομμάτι της ελληνικής ΑΟΖ στην γειτονική χώρα.
Άλλωστε αν δεν επρόκειτο περί αυτού θα τηρούνταν η παλιά μη επικυρωμένη και από την ελληνική Βουλή συμφωνία του 2008 και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Όπως όμως ο ίδιος αναφέρει:
«Έχουμε τρεις επιλογές μπροστά μας: Η μία είναι να μακαρίζουμε μια συμφωνία που ουδέποτε επικυρώθηκε απ’ αυτούς που την υπέγραψαν και να πάμε και τα επόμενα 50 χρόνια έτσι, ώστε να μη μπορεί η Ελλάδα και κατά προέκταση και η Αλβανία ν’ αξιοποιήσουν την ΑΟΖ τους.
Η δεύτερη είναι να προσπαθήσουν οι Αλβανοί, ν’ αποδεχθούμε εμείς τις αποφάσεις του Συνταγματικού τους Δικαστηρίου, πράγμα που δε γίνεται με τίποτα. Δε χάσαμε και καμιά σύγκρουση, ώστε να υποχρεωθούμε να εφαρμόζουμε τις αποφάσεις Δικαστηρίων τρίτων κρατών.
Και η τρίτη είναι να ζητήσουμε, αν υπάρχει τεχνική οδός, να διορθωθούν τεχνικά ζητήματα ή όχι.
Η δική μας γνώμη είναι ότι μια πραγματική συμφωνία είναι χίλιες φορές καλύτερη από μια συμφωνία φάντασμα. Πρέπει να δούμε, λοιπόν, πώς θα φύγουμε από το μπλοκάρισμα που υπάρχει ανάμεσα σε δυο πλευρές που επί δέκα χρόνια δεν προχωρούν καθόλου τη διαδικασία διαμόρφωσης μιας, όχι συμφωνίας φάντασμα, μιας πραγματικής συμφωνίας.

Και η συμφωνία, για να εξηγούμαστε, αφορά το 9% της θαλάσσιας ζώνης ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Είναι 1.190 τετραγωνικά χιλιόμετρα η ελληνική πλευρά, εφ' όσον έχει 12 μίλια η αιγιαλίτιδα ζώνη, είναι 1.220 τετραγωνικά χιλιόμετρα η αλβανική, η οποία έχει ήδη κηρύξει εδώ και χρόνια τα 12 μίλια ως αιγιαλίτιδα ζώνη, και απομένει ένας ρόμβος που είναι περίπου το 9% της θαλάσσιας ζώνης. Πρέπει μ’ αυτό να βρούμε αν υπάρχουν τεχνικά ζητήματα ή όχι.»

Συνεπώς η όλη συζήτηση διεξάγεται για μέρος της ελληνικής ΑΟΖ. Βέβαια για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο ευθύνη έχουν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και όχι μόνο η σημερινή, που δεν φρόντισαν για την έγκαιρη κύρωση της πρότερης συμφωνίας με την οποία θα μπορούσαν να τρέχουν την Αλβανία στο Διεθνές Δικαστήριο.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Σε αυτό το 9% το οποίο βρίσκεται υπό «διευθέτηση» κρύβεται κάτι από κάτω; Γνωρίζουμε εάν υπάρχει κάποιος ενεργειακός πλούτος που είναι αξιοποιήσιμος; Γιατί για να βιαστεί το αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο να ακυρώσει την συμφωνία για ένα μικρό μέρος της θαλάσσιας ζώνης, κάτι θα προέκυψε εκ των υστέρων, λογικά σκεπτόμενοι.