Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η Κρατική οντότητα των Σκοπίων (FYROM) είναι από την φύση της θνησιγενής.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών, δυστυχώς η ευτυχώς, μας έχουν επιβεβαιώσει πλήρως. Και αυτό ανεξάρτητα με το τι επιθυμούμε για την τύχη του Βόρειου γείτονά μας, εμείς εδώ στην Ελλάδα.
Όπως είναι γνωστό η FYROM είναι ένα πολυ-εθνοτικό μικρό κράτος, που προέκυψε από την διάλυση της πρώην κραταιάς Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.
Από την κήρυξη της ανεξαρτησίας του μέχρι και σήμερα, οι έντονες διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό του, αντί να μειώνονται, πληθαίνουν και επεκτείνονται.
Το 25% του πληθυσμού αποτελείται από το Αλβανικό εθνοτικό στοιχείο, το οποίο κατοικεί, σε συμπαγή όγκο, σε περιοχές όπως το Τέτοβο και το Γκόστιβαρ, που γειτνιάζουν με άλλους αλβανικούς πληθυσμούς εκτός των συνόρων της FYROM.
Το άλλο 75% κυριαρχείται στην συντριπτική του πλειοψηφία από τους Σλάβους. Και εμπεριέχει και άλλες μειονοτικές ομάδες,όπως Τούρκους, Βουλγάρους, Έλληνες, Ρομά κ.α.
Το κεντρικό ζήτημα έχει ως εξής: Μπορούν οι Σλάβοι των Σκοπίων με τους Αλβανούς να ζήσουν αρμονικά στην ευθεία του ιστορικού χρόνου;
Οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, παρά τις ισχυρότατες και συνεχείς παρεμβάσεις που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται από τους Διεθνείς παράγοντες, δείχνουν ότι αυτή η συμβίωση είναι τόσο προβληματική, ώστε στο άμεσο μέλλον είναι πιθανόν να αποδειχθεί και αδύνατη.
Πριν από κάμποσα χρόνια σημειώθηκαν αιματηρές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Σλάβων και Αλβανών. Οι συγκρούσεις αυτές σταμάτησαν με ανοιχτή παρέμβαση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων. Και με την υπογραφή της λεγόμενης “Συμφωνίας της Αχρίδος”.
Η πλειοψηφία του Σλαβικού πληθυσμού θεωρεί ότι με την Συμφωνία αυτή οι Αλβανοί κέρδισαν πολύ περισσότερα από αυτά που τους ανήκουν.
Ένα από τα κεντρικά σημεία της “Συμφωνίας της Αχρίδος” είναι ότι η Αλβανική πλευρά αναγνωρίζεται πλέον, όχι ως μειονότητα, αλλά ως εθνοτική, ιδρυτική, συνιστώσα του Κράτους της ΠΓΔΜ.
Η δύσκολα υποκρυπτόμενη πικρία του Σλαβικού πληθυσμού για το περιεχόμενο αυτής της Συμφωνίας έδωσε τεράστιο πολιτικό χώρο στον εθνικιστή Νίκολα Γκρούεφσκι να ανέλθει στην εξουσία και να κυβερνήσει με σιδηρά πυγμή για 10 περίπου χρόνια την χώρα σαν να ήταν ιδιοκτησία του.
Τα πολιτικά παιχνίδια του Γκρούεφσκι με την Μόσχα, αλλά και το παρακράτος που δημιούργησε για να καταδιώξει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να κατοχυρώσει την αυταρχική του εξουσία, προκάλεσαν πάλι την παρέμβαση του Αμερικανικού παράγοντα, ο οποίος ενθάρρυνε την πολιτική εξέγερση της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του Γκρούεφσκι έφεραν εκ νέου τα Σκόπια στο χείλος της εμφύλιας σύγκρουσης.
Ο ξένος παράγοντας λειτούργησε καταλυτικά για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και την ανατροπή του καθεστώτος Γκρούεφσκι.
Τα Αλβανικά πολιτικά κόμματα πείστηκαν να αλλάξουν στάση και να συμπορευθούν με την Σοσιαλδημοκρατική Ένωση του νέου “εκλεκτού παιδιού” των ΗΠΑ και της Δύσης Ζόραν Ζάεφ.
Τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά: Ανατροπή του Γκρούεφσκι, μετά από εκβιασμό για τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα της διακυβέρνησής του. Δημιουργία νέας συμμαχίας μεταξύ του Ζόραν Ζάεφ και των 2 Αλβανών ηγετών Αλί Αχμέτι και Ζινεντίν Σέλα. Και ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης. Είχαν προηγηθεί απίστευτες σκηνές θεσμικής και πολιτικής γελοιότητας, κατά τις οποίες ο προερχόμενος από το κόμμα του Γκρούεφσκι Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκιόργκι Ιβάνοφ εμπόδιζε τον σχηματισμό Κυβέρνησης, αρνούμενος να δώσει τη σχετική εντολή στον Ζάεφ. Έπρεπε να φτάσει στο Προεδρικό Μέγαρο των Σκοπίων αυτοπροσώπως ο βοηθός Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, για να απεμπλακούν οι εξελίξεις!.
Η σύμπραξη των Αλβανών στο νέο κυβερνητικό σχήμα, δρομολογήθηκε – πάντοτε με την ώθηση των Αμερικανών – στα Τίρανα, στο γραφείο του πρωθυπουργού της Αλβανίας Εντι Ράμα, όπου εκλήθησαν όλοι οι Αλβανοί πολιτικοί ηγέτες των Σκοπίων να συνυπογράψουν την λεγόμενη “Πλατφόρμα των Τιράνων”. Δηλαδή το τελεσίγραφο με το οποίο το 25% του πληθυσμού της FYROM εξεβίαζε πολιτικά το άλλο 75%, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης υπό τον Ζόραν Ζάεφ, την οποία επιθυμούσαν οι Δυτικοί.
Ένα, λοιπόν, από τα κεντρικά σημεία αυτής της “πλατφόρμας των Τιράνων”, ήταν και η απαίτηση των Αλβανών να καθιερωθεί η Αλβανική Γλώσσα ως ισότιμη και επίσημη, δεύτερη γλώσσα, του Κράτους σε όλη την επικράτεια, ανεξάρτητα με το αν κατοικούν εκεί αλβανικοί πληθυσμοί.
Οι εξελίξεις αυτές, με την επαναλαμβανόμενη πλέον σύγκρουση των κορυφαίων παραγόντων του πολιτεύματος των Σκοπίων, δείχνουν – για μία ακόμα φορά – ότι τα μεγάλα αδιέξοδα είναι παρόντα. Και ότι συνδέονται με την, εξ’αντικειμένου, αδυναμία και άρνηση των δύο βασικών εθνοτικών ομάδων να συνυπάρξουν αρμονικά και να αναπτύξουν ενοποιητικά στοιχεία μεταξύ τους στην ευθεία του χρόνου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και ενώ τα εσωτερικά γεγονότα στα Σκόπια δείχνουν να μας ξεπερνούν, αναρωτιέται κανείς γιατί η Ελλάδα είναι η επισπεύδουσα χώρα στην πορεία των διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση λύσης;
Από που και έως που, καλείται η χώρα μας να υποχωρήσει σε απαράγραπτα Εθνικά της δίκαια, για να απεμπλέξει τις διαδικασίες εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, την στιγμή που οι έντονες διαλυτικές τάσεις και οι εσωτερικές εντάσεις στην γειτονική χώρα οδηγούν σε καταστάσεις που είναι πιθανόν να διαμορφώσουν στο άμεσο μέλλον ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου