Θυμάμαι μια πολύ παλιά συνέντευξη της Μπεναζίρ Μπούτο στην ΕΡΤ, αδύνατο να προσδιορίσω τη χρονιά. Ήταν πάντως πρωθυπουργός του Πακιστάν, άρα μιλάμε είτε για το 1988-90, είτε για το 1993-96. Μετά εξέπεσε και δολοφονήθηκε. Εκείνες τις εποχές τα μεταναστευτικά κύματα προς τη χώρα μας δεν είχαν καμιά αριθμητική σχέση με τα σημερινά. Κι όμως, υπήρχαν ήδη 10.000 Πακιστανοί.
Όταν λοιπόν η δημοσιογράφος (νομίζω ήταν η Νικολοπούλου) την ρώτησε, «τι έχετε να ευχηθείτε στους συμπατριώτες σας που ζουν στην Ελλάδα;», εκείνη απάντησε με το εκπληκτικό «τους εύχομαι καλή τύχη στην καινούρια τους πατρίδα».
Ας μην βαυκαλιζόμαστε το λοιπόν. Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν για να μείνουν. Δεν είναι μόνο ότι οι ίδιοι δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω, ούτε οι πατρίδες τους θέλουν να τους δουν να επιστρέφουν. Για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκείνες οι χώρες, η μετανάστευση λειτουργεί εκτονωτικά.
Τι να τους κάνουν αν γυρίσουν; Αλλά και εδώ που ήρθαν δεν πρόκειται να ενσωματωθούν. Μουσουλμάνοι, Άραβες ή Αφρικανοί, άλλες φυλές, κουλτούρες και θρησκείες τέλος πάντων, δεν προτίθενται να γίνουν ούτε Έλληνες, ούτε Γάλλοι, ούτε Γερμανοί. Ανεξαρτήτως αν πρόκειται για φιλήσυχους ή εριστικούς, για επιθετικούς ή καλοκάγαθους, θα διαιωνίσουν τη ράτσα τους, τη θρησκεία τους, τα (κατά βάση υπανάπτυκτα) χούγια τους.
Κάπου θα είναι πάντα χωμένοι, θα εργάζονται σε χειρωνακτικές δουλειές που δεν καταδέχονται οι Έλληνες ή σε μια κυκλική μειονοτική κλειστή οικονομία με τα μαγαζιά τους και τα κουρεία τους. Θα εμφανίζονται πότε-πότε μαζικά για να αυτομαστιγωθούν στον Πειραιά, για να προσευχηθούν σε μουλωχτά παράνομα τζαμιά ή για να αλλάξουν χρόνο στο Σύνταγμα.
Μερικοί θα είναι σε συμμορίες και θα ζουν με ημιπαράνομες δραστηριότητες, όχι η πλειοψηφία τους. Η αστυνομία θα τους προστατεύει όταν οι Χρυσαυγίτες θα αποτολμούν πογκρόμ εναντίον τους, θα τους ψιλοσφαλιαρίζουν στα κρυφά όταν τους φέρνουν στο τμήμα για λαθρεμπόριο τσιγάρων ή για μαστροπεία.
Ο δήμαρχος Αθηναίων και οι υπουργοί προστασίας του πολίτη θα είναι διαρκώς μπροστά σε άλυτα διλήμματα. Να καταργήσουν τις γιορτές στις πλατείες λόγω μεταναστών; Δεν γίνεται. Να ξαμολάει η αστυνομία τα ΜΑΤ και να τους δέρνει σε ζωντανή σύνδεση; Δύσκολο. Να τους κλείσουμε γύρω-γύρω σαν σε άτυπο γκέτο;
Είμαστε Ευρώπη, δεν τα κάνουμε αυτά. Άρα; Θα παίζουμε διαρκώς τη γάτα με το ποντίκι. Πότε θα ξεφεύγει το ποντίκι, πότε θα το τσακώνει η γάτα, με τα χρόνια να περνούν. Και η λύση ποια είναι;
Δεν υπάρχει λύση. Η μόνη πρακτική πρόνοια είναι να μην αφήσουμε να έρθουν και άλλοι απ’ έξω. Τους νυν που ζουν ήδη στη χώρα, θα τους κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές και στις μελλοντικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Είναι τόσο δεδομένο πια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου