Ώστε ήξερες ε;

 Πού οφείλεται η σιωπή του βουλευτή Κλέωνα Γρηγοριάδη;

Ο βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου Κλέων Γρηγοριάδης, κατά δήλωσή του, ήξερε εδώ και πολλά χρόνια το ότι ο Λιγνάδης «είναι επικίνδυνος».

Δεν ξέρω πόσοι και ποιοι ήξεραν γι’ αυτά για τα οποία κατηγορείται ο Δημήτρης ο Λιγνάδης. Δεν μπορώ να ξέρω άλλωστε. Αυτό που εύκολα μπορώ να καταλάβω είναι πως η καταγγελόμενη δράση του

δεν πρέπει να ήταν τόσο γνωστή όσο θέλουν να λένε οι εκπρόσωποι της αδίστακτης αντιπολίτευσης. Αν ήταν τόσο γνωστή θα την ήξεραν και οι ίδιοι και κάπως θα την είχαν καταγγείλει. Μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω πως «αγωνιστές» και λοιποί «προοδευτικοί» συμπολίτες, κόμματα, συνδικαλιστικά σωματεία, όλοι αυτοί γνώριζαν για βιασμούς ανηλίκων και έκαναν μια μεγάλη χορωδία παπιών.

Αλλά φυσικά κάποιοι θα ήξεραν. Και δεν θα μπορούσα να ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι αν δεν το ομολογούσαν οι ίδιοι.

Προχτές μια ηθοποιός, την ώρα που απαιτούσε παραίτηση της Μενδώνη επειδή συγκάλυψε, ομολόγησε μπροστά στην κάμερα ότι ήξερε «τα πάντα». Δεν είπε ότι κάτι είχε πάρει το αυτί της, δεν είπε ότι κυκλοφορούσε μια φήμη την οποία είχε μάθει, είπε ότι ήξερε τα πάντα.

Αλλά αυτή η ομολογία δεν έχει και μεγάλη σημασία καθώς η υπερβολή είναι ένα γνώρισμα του καλλιτεχνικού χώρου. Μπορεί απλώς να είχε πάρει κάτι τ’ αυτί της και να ήθελε να μας εντυπωσιάσει διακινδυνεύοντας να εντυπωσιάσει και καναν εισαγγελέα βέβαια, αλλά αυτό είναι δικό της πρόβλημα.

Βλεπετε, ενώ τα θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων έχουν τεράστια εμπόδια κοινωνικά και ψυχολογικά να ξεπεράσουν προκειμένου να μιλήσουν για τα εγκλήματα σε βάρος τους, αυτός που απλώς ξέρει για τα εγκλήματα δεν τα έχει τα εμπόδια αυτά. Φυσικά κανείς μπορεί να φοβάται να κάνει επίσημη καταγγελία στην αστυνομία ή τη δικαιοσύνη (και ως φοβιτσιάρης τον καταλαβαίνω απολύτως), αλλά ένα τηλέφωνο π.χ. στο Χαμόγελο του Παιδιού θα μπορούσε να κάνει. Ή μια συζήτηση με το σωματείο των ηθοποιών που, εξ όσων ακούω, ήταν πάντα γεμάτο αγωνιστές που σίγουρα δεν θα άφηναν μια περίπτωση βιαστή ανηλίκων να περάσει έτσι. Θα μπορούσε επίσης να εκμεταλλευτεί τη ανωνυμία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και να ενημερώνει για όλα τα τερατώδη που ξέρει. Εκτός αν δεν ξέρει. Ή δεν νοιάζεται και τόσο πολύ.

Σε κάθε περίπτωση, ένας ιδιώτης μπορεί να υπερβάλλει σχετικά με το τι ήξερε και μπορεί να βρει δικαιολογίες που κάπως να εξηγούν την απραξία του μπροστά σε τέτοια ακραία εγκλήματα. Ένας βουλευτής όμως όχι.

Και ο Κλέων ο Γρηγοριάδης είναι βουλευτής. Και είναι βουλευτής από τις 07/07/2019.

Ο βουλευτής από τις 07/07/2019 Κλέων Γρηγοριάδης, μιλώντας προχτές στο ραδιόφωνο του Real και τον Γιώργο Παγάνη, είπε: «είμαι σ’ αυτόν τον χώρο 35 χρόνια, τα τελευταία 25 χρόνια έχει βουίξει ο τόπος ότι ο κύριος Λιγνάδης είναι ένας άρρωστος άνθρωπος και ότι ο κύριος Λιγνάδης είναι ένας άνθρωπος που έχει παιδεραστικές τάσεις, έχει βουίξει ο τόπος» ενώ λίγο πρίν είχε πει «είναι επικίνδυνος, αλλά αυτό σας το λέω επειδή τον ξέρω 25 χρόνια».

Με λίγα λόγια, ο βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου Κλέων Γρηγοριάδης, κατά δήλωσή του, ήξερε εδώ και πολλά χρόνια το ότι ο Λιγνάδης «είναι επικίνδυνος» και ότι έχει «παιδεραστικές τάσεις» και παρόλα αυτά δεν είπε ποτέ κουβέντα. Δεν είπε κουβέντα ούτε όταν ο Λιγνάδης διορίστηκε, τον Αύγουστο του 2019, διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο. Δεν είπε κουβέντα παρότι ο ίδιος ήταν ήδη βουλευτής.

Και με θράσος που χρειάζεται να είσαι «αγωνιστής της αριστεράς» για να ξεδιπλώσεις, κατηγόρησε άλλους για συγκάλυψη. Αυτός που ήξερε. Αυτός που παρότι ήξερε δεν μιλούσε. Κι ας ήταν βουλευτής. Κι ας είχε μέχρι και τη βουλευτική ασυλία με το μέρος του.  

Προφανώς δεν ξέρω πού οφείλεται η σιωπή του βουλευτή Κλέωνα Γρηγοριάδη. Δεν ξέρω που οφείλεται η σιωπή του ανθρώπου που ακόμα και πριν γίνει βουλευτής, έβγαινε στο Μέγκα και ξιφουλκούσε εναντίον του τρόπου με τον οποίο το κανάλι ενημερώνει (τρόπος που μάλλον δεν τον χάλαγε όταν γινόταν γνωστός από σιριαλ του ίδιου καναλιού, αλλα αυτό δεν πειράζει, μπορεί να μην ειχε καταλάβει τότε). Δεν ξέρω πού οφείλεται η σιωπή του ανθρώπου που μας έχει δείξει ότι έχει το θάρρος της γνώμης και της γνώσης (ή της πλήρους άγνοιας) του ακόμα και χωρίς βουλευτική ασυλία. Αλλά πολύ θα ήθελα να τον ρωτήσω για να μάθω.  

Εσύ βρε Κλέωνα που ήξερες για τις «παιδεραστικές τάσεις», γιατί έκανες τόσα χρόνια την πάπια;

Γιατί βρε Κλέωνα συνέχισες να κάνεις την πάπια ακόμα κι όταν έγινες βουλευτής;

Και γιατί βρε Κλέωνα δεν μας είπες όλα αυτά που ήξερες όταν ο Λιγνάδης διορίζονταν διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο;

Δεν σε ένοιαζε καθόλου για τα θύματα; Ή μήπως ήλπιζες ο διορισμός του να οδηγήσει σε ένα σκάνδαλο που θα έμπλεκε την κυβέρνηση;

Τίποτα από τα δύο δεν είναι καλά για τον σύντροφο Κλέωνα, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλους λόγους για τη σιωπή του. Κι αν το να μην ξέρει να ξεχωρίσει τον Γρηγόρη από τον Χρήστο Λαμπράκη είναι απλώς αστείο, το να ξέρει πως ένας «επικίνδυνος άνθρωπος» με «παιδεραστικές τάσεις» διορίζεται διευθυντής στο Εθνικό και να μην βγάζει κιχ είναι πολύ σοβαρό. Και μπράβο του.  

Μάνος Βουλαρίνος