Τα γεγονότα επιβάλλουν μάλλον την αποχώρηση του κ.Τσίπρα, αντί όνειρα εξουσίας
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
Απογοήτευση προκαλεί στον σκεπτόμενο Έλληνα, η τακτική του κ.Τσίπρα, να επιμένει σε ουτοπικές εξαγγελίες, με τον πλέον δημαγωγικό τρόπο, τις οποίες ξέρει πολύ καλά ότι θα αναγκαστεί να ομολογήσει ξανά ότι «είχε αυταπάτες», αν ποτέ κυβερνήσει. Το ελπιδοφόρο μιας τέτοιας ουτοπικής πολιτικής, είναι ότι η διακυβέρνηση είναι όνειρο απατηλό για τον κ.Τσίπρα.
Ο αθεόφοβος, ξέχασε τι υποσχέθηκε προχθές, ότι τίποτε από αυτά δεν έκανε χθες και τα επαναλαμβάνει σήμερα! Ξέχασε το ναυάγιο που έριξε τη χώρα το 2015, και χωρίς την συμπαράσταση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ τότε, θα είχαμε βουλιάξει σε βαθιά νερά.
Παρόλη την πραγματικότητα αυτή, δεν διστάζει να μας λέει ότι παρέλαβε μια πτωχευμένη χώρα και ότι μας έβγαλε από τα Μνημόνια. Βέβαια δεν παρέλαβε μια ανθούσα οικονομικά χώρα,
Στο Ecofin της Ε.Ε. στις 20 Φεβρουαρίου 2015, που βρέθηκε η κυβέρνηση ΣΙΡΙΖΑ σε σύμπραξη με τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, διά του Γιάνη .Βαρουφάκη, μετά τις εκλογές που έγιναν στις 25 Ιανουαρίου 2015, αφού, όπως είναι γνωστό, απέτυχε η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με τον αφελή Φώτη Κουβέλη, περιέργως να μη δεχθεί την πρόταση του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να είναι υποψήφιος για τη θέση, τα συμπεράσματα ήταν ξεκάθαρα.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε τις αποφάσεις του Ecofin, τις οποίες είχε προσυπογράψει ο κ.Βαρουφάκης, με εντολή του κ.Τσίπρα, θα είχαμε εξέλθει από τα Μνημόνια την άνοιξη του 2015. Όπως αποδείχτηκε όμως εκ των υστέρων, όχι μόνο δεν έπραξε τίποτε από αυτά που και ο ίδιος είχε συμφωνήσει, αλλά ακολουθούσαν τον δικό τους δρόμο, της Λαϊκής Δημοκρατίας, τύπου Σοβιετικής Ένωσης, κατά πάσα πιθανότητα, αφού ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης : Δημήτρης Στρατούλης, στα τέλη Ιουνίου, όταν είχαμε ήδη φθάσει στο χείλος του γκρεμού, διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό, «μην ανησυχείτε, καλά πάμε»!
Τι σημασία είχε αυτή η διαβεβαίωση; Με δεδομένο ότι σχεδόν όλοι οι τότε Υπουργοί, είχαν δηλώσει ότι είναι κομμουνιστές, κομμουνιστικό κράτος είχαν πρόθεση να δημιουργήσουν. Όπως αποδείχθηκε τότε διεθνώς, για να σταθεί ένα κομμουνιστικό κράτος, να δημιουργηθεί δηλαδή Λαϊκή Δημοκρατία, αναγκαία προϋπόθεση είναι το κράτος να βρίσκεται σε άθλια οικονομική κατάσταση και να εμφανιστούν ως επίδοξοι σωτήρες, με αυξημένες εξουσίες, για να διαχειριστούν, όπως θα εξηγούσαν μετέπειτα, την κρίση και να σώσουν την κοινωνία. Μέρος της προσπάθειας και «νομιμοποίηση» του πραξικοπήματός τους, ήταν το περίεργο Δημοψήφισμα. Το θυμόμαστε; Τι ακολούθησε;
Τι μας έσωσε από μια τέτοια καταστροφική πορεία; Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος απείλησε ότι θα παραιτηθεί αν δεν συμφωνήσει σε ευρωπαϊκή λύση, στις Βρυξέλλες που είχε μεταβεί ο κ.Τσίπρας, στη σύνοδο ηγεσίας της Ε.Ε. και βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση όλη νύχτα που συνεδρίαζαν για να βρεθεί λύση παραμονής της Ελλάδος στην Ε.Ε. Το γεγονός τούτο ίσως για πρώτη φορά δημοσιεύεται, αλλά η Ελλάδα χρωστάει χάρη μεγάλη στο Προκόπη Παυλόπουλο, που ανάγκασε τον Τσίπρα να δεχθεί τότε, τους επαχθέστατους όρους που μας έθεσε τότε η Ε.Ε. για να παραμείνουμε στην Ε.Ε. ως μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Ποιοι ήταν οι επαχθείς όροι; α) Το τρίτο αχρείαστο αλλά αυστηρότατο Μνημόνιο, β) Η δημιουργία του λεγόμενου Υπερταμείου, ελεγχόμενο από την λεγόμενη «Τρόϊκα», δηλαδή, Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ), Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο., στο οποίο μεταβιβάστηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους για 99 χρόνια, ως εγγύηση για το δάνειο που μας δόθηκε με το τρίτο Μνημόνιο. Και γ) Τον συχνό και αυστηρό έλεγχο από την Τρόϊκα, ότι εκτελούνται τα συμφωνημένα. Θυμόμαστε την Τρόϊκα, που όταν ερχόταν για έλεγχο, πανικοβαλλόταν η Κυβέρνηση και οι αρμόδιοι υπουργοί παράτρεχαν σαν τρελοί να ικανοποιήσουν την Τρόϊκα!
Το τρίτο αυτό Μνημόνιο, έπρεπε να ψηφιστεί από τη Βουλή την οποία όμως δεν ήλεγχε πλέον ο Τσίπρας, αφού οι μισοί κομμουνιστές βουλευτές του, δεν δέχθηκαν την αλλαγή αυτή πορείας του κράτους. Τις κρίσιμες αυτές στιγμές για τη χώρα μας, έβαλαν πλάτη τόσο η Νέα Δημοκρατία του Μεϊμαράκη τότε, όσο και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου τότε, που ψήφησαν θετικά για το Μνημόνιο αυτό. Η Ελλάδα λοιπόν, χρωστάει μεγάλες χάρες, εκτός από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, και στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, παρόλο αντιπολίτευση και ήταν ευκαιρία να πέσει η Κυβέρνηση Τσίπρα.
Η πολιτική εντιμότητα του κ.Τσίπρα αποδείχτηκε πως την εννοεί, που όχι μόνο ποτέ δεν είπε δημόσια ευχαριστώ στα τότε κόμματα που τον κράτησαν στην Κυβέρνηση, μαζί με την σωτηρία της Ελλάδος, αλλά αν δεν κάνω λάθος, είχε συμφωνήσει μετά την ψήφιση του Μνημονίου και των όρων, να σχηματίσει Οικουμενική Κυβέρνηση. Την συνέχεια της συνέπειας του ο κ.Τσίπρας την έδειξε με τις αιφνίδιες εκλογές του Σεπτεμβρίου, όταν ακόμη οι ψηφοφόροι δεν είχαν αντιληφθεί τι ακριβώς είχε συμβεί και εκμεταλλευόμενος την προ υπάρχουσα εκλογική δυναμική, κήρυξε και κέρδισε για δεύτερη φορά τις εκλογές, σε συνεργασία πάντοτε με τους ΕΛ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, την οποία άλλαξε σε απλή αναλογική όταν διεπίστωσε ότι χάνει τις μεθεπόμενες εκλογές.
Το Αύγουστο του 2018, απλά έληξε η ημερομηνία ισχύς του Μνημονίου, ακολουθούμενη από αυστηρή επιτήρηση, η οποία έληξε τώρα τον Αύγουστο. Άρα παραπλανητικός ο ισχυρισμός του Τσίπρα ότι μας έβγαλε από τα Μνημόνια, ούτε καν από αυτό που ο ίδιος μας έβαλε, χωρίς να χρειαζόταν χωρίς τις καταστροφικές προθέσεις τους.
Ύστερα από όλα τα πιο πάνω, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα την αξία των εξαγγελιών του κ.Τσίπρα ,, και πόση αξία έχουν τα όνειρά του για νίκη στις εκλογές.
Νικόλαος Αναγνωστάτος
Thiakos.blogspot.com
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου