«Σκοτεινές» ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από δυτικά κράτη συνεχίζουν να παίζουν περίεργα παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδας. Μετά τη γερμανική ΜΚΟ που στήριξε τις διεκδικήσεις
της Άγκυρας για μειονότητα στα Δωδεκάνησα έρχεται τώρα μία ουγγρική ΜΚΟ...
να υποστηρίξει την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, η οποία μάλιστα καταπιέζεται.της Άγκυρας για μειονότητα στα Δωδεκάνησα έρχεται τώρα μία ουγγρική ΜΚΟ...
Η
συγκεκριμένη ΜΚΟ παίρνει μεταξύ άλλων χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή, υπηρεσία του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ (US D.R.L.) το υπουργείο Εξωτερικών
της Ολλανδίας και της Νορβηγίας.
Μήπως
ήρθε η ώρα η Ελλάδα να λάβει μέτρα και αν απευθυνθεί στους «συμμάχους
της» γι’αυτά τα ζητήματα και τη δράση των συγκεκριμένων ΜΚΟ;
Η
Ομάδα Δικαιωμάτων των Μειονοτήτων (MRGE), μια μη κυβερνητική οργάνωση
(ΜΚΟ) με έδρα την Ουγγαρία, κάλεσε την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα
δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη.
Σύμφωνα
με την Daily Sabah, η έκθεση του MRGE που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη
αναφέρει ότι οι φραγμοί στα δικαιώματα μειοψηφίας περίπου 140.000 ατόμων
αυξήθηκαν περαιτέρω τις τελευταίες δεκαετίες. «Μέχρι σήμερα, όμως, η
Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική
Θράκη δημιουργώντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων», λέει
μια δήλωση του MRGE που συνοδεύει την έκθεση.
Η
έκθεση καλύπτει θέματα αναγνώρισης, θρησκευτικής αυτονομίας και
εκπαίδευσης που αντιμετωπίζει η τουρκική μειονότητα της Ελλάδας.
«Εκτιμάται ότι σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της Δυτικής Θράκης είναι
εθνικά Τούρκοι – αλλά μέχρι σήμερα στερούνται το δικαίωμα να
αναγνωριστούν ως τέτοιοι», δήλωσε ο Neil Clarke, επικεφαλής των Νομικών
Προγραμμάτων της ΜΚΟ και Advocacy των Βρυξελλών.
«Η
κοινότητα εξακολουθεί να αναγνωρίζεται επίσημα από τις ελληνικές αρχές
ως η μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη, ενώ υπάρχουν ενώσεις
στην περιοχή με την ονομασία Πομάκοι και Ρομά, δεν υπάρχει καμία σχέση
με τον τίτλο «Τούρκοι». Η κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στην
Ελλάδα θα πρέπει να θεωρείται μία από τις σοβαρότερες παραβιάσεις των
δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση», ισχυρίστηκε ο κ.
Clarke στην ιστοσελίδα του MRGE.
Η
έκθεση σημειώνει πως η συνεχιζόμενη μη αναγνώριση «της συλλογικής
εθνοτικής ταυτότητας της τουρκικής μειονότητας» έχει πολλές «συνέπειες»,
συμπεριλαμβανομένης της περιορισμένης ελευθερίας της θρησκείας, της
έλλειψης πρόσβασης στην εκπαίδευση στη δική τους γλώσσα και της αύξησης
των επιθέσεων με κίνητρο μίσους από ακροδεξιές ομάδες εναντίον της
κοινότητας.
«Οι
παππούδες μας πέθαναν για την Ελλάδα!», δήλωσε Ozan Ahmetoglu, πρόεδρος
της τουρκικής Ένωσης της Ξάνθης στο MRGE, παρουσιάζοντας μάλιστα
κατάλογο αποθανόντων στον τοίχο των γραφείων της ένωσης. «Επιθυμούμε να
συνεργαστούμε με τους Έλληνες πολίτες για να βελτιώσουμε την κατάσταση
σε όλους τους τομείς, αλλά μαζί, με σεβασμό και με προσέγγιση από πάνω
προς τα κάτω. Έφτασε η ώρα».
Προχωρώντας
ένα βήμα πάρα πέρα, η έκθεση περιλαμβάνει τις συστάσεις της MRGE στην
κυβέρνηση της Ελλάδας, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις τομείς: θέματα
προστασίας της μειονότητας και αναγνώρισης, θρησκευτική ελευθερία και
εκπαίδευση των μειονοτήτων.
Καταληκτικά
η Sabah αναφέρεται και στην περίπτωση της Κύπρου, σημειώνοντας «Μετά
την ειρηνευτική επιχείρηση (όπως αποκαλεί την εισβολή) της Τουρκίας το
1974 στην Κύπρο για να σώσει τους Τουρκοκύπριους εκεί, η ελληνική
στρατιωτική Χούντα έπεσε τελικά, αλλά οι αυστηροί περιορισμοί στην
τουρκική μειονότητα συνέχισαν και έγιναν αυστηρότεροι. Στις αρχές της
δεκαετίας του 1990, ορισμένα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας
αποκαταστάθηκαν αλλά μόνο εν μέρει. Ωστόσο, συνεχίστηκαν προβλήματα
σχετικά με τα συλλογικά και αστικά δικαιώματα και προέκυψαν πρόσθετα
βάρη».
«Ως
πρώτη ένδειξη της μετατόπισης της πολιτικής, το 1972 άλλαξαν τα επίσημα
ονόματα των μειονοτικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης, όπου ο όρος “τουρκικά” στις πινακίδες τους αντικαταστάθηκε
από τους όρους “μουσουλμανικά” ή “μειονοτικά”», αναφέρει η έκθεση.
Ακολουθεί λίστα με τους δωρητές της συγκεκριμένης ΜΚΟ, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα της.
Allan & Nesta Ferguson Charitable Trust
Blanes Trust
Commonwealth Foundation for Democracy
DFID
Ericson Charitable Trust
European Cultural Foundation
Eva Reckitt Charitable Trust
European Commission
Freedom Fund
Garden Court Chambers
International Visegrad Fund
Irish Aid
Lee Foundation
Netherlands Foreign Ministry
Pilkington Charitable Trust
Rhododendron Trust
Royal Norwegian Ministry of Foreign Affairs
Stanley Johnson Stiftung
Swedish Agency for International Development Cooperation (SIDA)
Sylvia Adams Charitable Trust
T.H. Brunner Charitable Trust
US D.R.L.
VOICE
Blanes Trust
Commonwealth Foundation for Democracy
DFID
Ericson Charitable Trust
European Cultural Foundation
Eva Reckitt Charitable Trust
European Commission
Freedom Fund
Garden Court Chambers
International Visegrad Fund
Irish Aid
Lee Foundation
Netherlands Foreign Ministry
Pilkington Charitable Trust
Rhododendron Trust
Royal Norwegian Ministry of Foreign Affairs
Stanley Johnson Stiftung
Swedish Agency for International Development Cooperation (SIDA)
Sylvia Adams Charitable Trust
T.H. Brunner Charitable Trust
US D.R.L.
VOICE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου