«Δημοκρατικές» Αποδείξεις

 Κώστα Δημ Χρονόπουλο

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

Δεδομένη και αδιαφιλονίκητη, η ελευθερία γνώμης και λόγου. (Συνταγματικά μάλιστα κατοχυρωμένα, ιδίως για τους εκλεκτούς εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού στο Κοινοβούλιο).                                                 Αντιδημοκρατικά, αντιδεοντολογικά, αντισυνταγματικά και ανεπίτρεπτα, οι κ.κ πολιτικοί, είναι ελεύθεροι να διατυπώνουν τις (όποιες) απόψεις τους, αρκεί αυτές να συνάδουν /συμφωνούν/συμπίπτουν, με την γραμμή του κόμματός τους, δηλαδή εκείνη του κυρίου Αρχηγού και των στενών συνεργατών του. Όποιος (τολμήσει να) διαφοροποιηθεί, θεωρείται: μαύρο πρόβατο, προδότης, αποστάτης κ.ο.κ και είναι υποψήφιος για διαγραφή.

Αναγκαίες  Διασαφήσεις:

-      Η διατύπωση διαφορετικής – από την κομματική γραμμή- άποψης – δεν αποτελεί μομφή, αλλά έπαινο, για το θάρρος της προσωπικής γνώμης.

-      Αξιοκατάκριτο /Αξιόμεμπτο, είναι η διαφοροποίηση, η οποία οδηγεί σε αποχώρηση από το κόμμα, με την σημαία του οποίου εξελέγη. Κάτι που ενδέχεται να οδηγήσει σε κομματική διάσπαση ή (αν το κόμμα κυβερνά) σε πτώση της Κυβέρνησης.

-      Εξίσου αντιδημοκρατική και αυταρχική, είναι η (λεβέντικη ή σκόπιμος εκφοβισμός για τους άλλους Βουλευτές ή Υπουργούς;)  διαγραφή, εκ μέρους του Αρχηγού, εκείνου ο οποίος … «ξεστράτησε» από την κομματική γραμμή.

    Είχε ή όχι το δικαίωμα, ο πρώην Πρωθυπουργός κος Σαμαράς, να διατυπώσει  μια  διαφορετική  άποψη για το αν έπρεπε να προσέλθουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία;

Ασφαλώς. Ένσταση υφίσταται ως προς τον χρόνο , ενώ αποφασίστηκαν (καλώς ή κακώς) οι διαπραγματεύσεις.

Η (πάγια) προσωπική θέση μου:

Δεν πηγαίνεις να συζητήσεις με καραγκιοζιλίστικη λογική, την μοιρασιά των δικών σου και μόνον κεκτημένων.

Αν –αφελώς- το πράξεις, τότε, εξ ορισμού /μοιραία, μόνον εσύ θα χάσεις, αφού, η όποια, διαπραγμάτευση, θα αφορά  στα δικά σου και μόνον!

Συνεπώς, οι επιχειρούμενες συζητήσεις /διαπραγματεύσεις, είναι –επιεικώς – αστείες, προσχηματικές, βαθύτατα υποκριτικές και αλυσιτελείς.

Βέβαια οι εκάστοτε και οι νυν Κυβερνώντες, για λόγους διπλωματικής σκοπιμότητας  και  για να αφαιρεθούν οι μάσκες των Τούρκων, δεν αρνούνται τον διάλογο.  Έστω! Αρκεί μόνον να μπει –και να τηρηθεί- μια εμφανής, αδιαπραγμάτευτη  «Κόκκινη Γραμμή».  Δεν θα συζητηθεί δηλαδή τίποτα πέραν των δεδομένων γνωστών θεμάτων τα οποία και η Ελλάδα δέχεται να συζητήσει. Οφείλουμε όλοι μας να μείνουμε σταθεροί και ενωμένοι. Ναι στις διαφορετικές γνώμες /απόψεις, του οιουδήποτε (πολιτικού, αρθογράφου κ.ο.κ), αλλά ποτέ διάσπαση του εθνικού ενιαίου μετώπου. Ο εχθρός είναι απέναντι!

 

 

 

 

 

 

ΥΓ Δεν είμαι ούτε θαυμαστής, ούτε ψηφοφόρος του κου Σαμαρά. Παρά το γεγονός ότι ως Πρωθυπουργός προσέφερε θετικό έργο, αδυνατώ να του συγχωρήσω  την  πτώση  της Κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

      Ήταν μια πράξη αντιδεοντολογική, αντιδημοκρατική, αντικομματική. Ας διατύπωνε, ας διατηρούσε και ας επέμενε στις θέσεις του, παραιτούμενος μόνον από Υπουργός Εξωτερικών). Όχι όμως να ρίξει την Κυβέρνηση.

      Τότε η Ελλάδα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να προχωρήσει μπροστά μεταπολιτευτικά.

       Η έλευση /επέλαση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ολοκλήρωσε την –προοδευτικών  προδιαγραφών-οπισθοδρόμηση της χώρας.

      Η Δημοκρατία  πλάτυνε, βάθυνε, ξεχείλωσε, δεν (συμ)μαζευόταν, έγινε … πλέρια (περισσότερο από ποτέ).

     Το μπάχαλο επακολούθησε νομοτελειακά!

      Το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» αντικαταστάθηκε … προοδευτικά με το «Ελλάς Ελλήνων Μπαχαλάκηδων» «Δημοκρατών» όμως!