2/1/332 π.Χ.—Αρχίζει τον Ιανουάριο τού έτους αυτού η πολιορκία της Τύρου από τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν ο Ρόδιος Μέμνων, αρχηγός τοὐ Περσικού στόλου πέθανε, ο Δαρείος αναγκάσθηκε ν’ αλλάξει τα σχέδιά του και να ρίξει το κύριο βάρος της επιθέσεως από την θάλασσα, στην ξηρά. Από την άλλη, ο Αλέξανδρος, έχοντας επίγνωση της καταστάσεως, προτίμησε να εξασφαλίσει πρώτα την θέση του στην Ασία και κατόπιν να προχωρήσει στην τελική αναμέτρηση με τον Δαρείο. Αποφάσισε λοιπόν την κατάληψη των πόλεων της Φοινίκης, για να εξασφαλίσει τις επικοινωνίες του και τα νώτα του.

Οι ακμάζουσες Φοινικικές πόλεις, (παραδοσιακές σύμμαχοι της Περσικής αυτοκρατορίας ), Βίβλος και Σιδώνα, παραδόθηκαν άνευ αντιστάσεως στον Μακεδόνα στρατηλάτη. Η Τύρος όμως προτίμησε να εξαντλήσει όσα διπλωματικά μέσα διέθετε, με σκοπό την καθυστέρηση τού Αλεξάνδρου. Έστειλε λοιπόν πρέσβεις για να ενημερώσουν τον Αλέξανδρο ότι θα δέχονταν τις αποφάσεις του· όταν όμως τους ζητήθηκε να θυσιάσει ο Αλέξανδρος στον ναό τού φοινικικού θεού Μέλκαρτ, κατά την παράδοση ταυτιζόμενος με τον Ηρακλή, πρόγονο τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, - αρνήθηκαν, διότι αυτή η ενέργεια θα τον καθιστούσε αυτομάτως βασιλέα της πόλεως.

Με δεδομένο το γεγονός της ισχυροτάτης αμύνης και του επανδρωμένου φρουρίου τους με μεγάλο αριθμό πολεμιστών, οι Τύριοι τελικώς προτίμησαν να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα των άλλων Φοινικικών πόλεων.

Γνωρίζοντας ο Αλέξανδρος ότι εάν άφηνε την Τύρο στον περσικό έλεγχο, έθετε σε κίνδυνο όλο το επιχειρησιακό του σχέδιο, άρχισε την πολιορκία της πόλεως την οποία φυσικά και άλωσε, ενώνοντας το νησί με την στεριά με τον πλέον ευρηματικό τρόπο της δημιουργίας οδού δια της προσχώσεως!

Δόξα και τιμή!

Ζήτω το Έθνος!