7/5/1943. Θέρμο Τριχωνίδος. Αυτός που αποκεφάλισε τον Αρη Βελουχιώτη!

Τον Μάϊο του 1943 ο ΕΛΑΣ διέλυσε τον ΕΔΕΣ Τριχωνίδος του ιατρού Γεωργίου Παπαϊωάννου. Η τελική επίθεση έγινε στο Θέρμο στις 7 Μαίου 1943. Ένας που αντιστάθηκε, από το ισόγειο του κτιρίου του Γυμνασίου, μέχρι να του τελειώσουν τα πυρομαχικά ήταν ο υπαρχηγός του Παπαϊωάννου στη Μακρυνεία, ο Αριστοτέλης (Τέλιος) Τσιτσέλης, Λοχίας στον πόλεμο του 1940-41 και πρόεδρος της κοινότητος Γαβαλούς.

Οι ΕΛΑΣίτες έπιασαν τον Τσιτσέλη και του έδεσαν τα χέρια, παρότι ήταν τραυματισμένος. Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ «Καπλάνης» (πραγματικό όνομα Σπύρος Γκούβας) τον πυροβόλησε μιά φορά στο στήθος, ενώ αποχωρώντας έκανε νόημα με το πιστόλι του στον συνοδό του «Δράκο» για τα υπόλοιπα. Ο «Δράκος» πλησίασε, τράβηξε το μαχαίρι του και αποκεφάλισε τον άτυχο Τσιτσέλη. Γυρίζοντας προς τους συντρόφους του, έγλυψε το αίμα από τη λεπίδα και παρατήρησε: «έτσι μεταλαβαίνουν τα παληκάρια!»(Απογευματινή, 13/9/1960).

Να σημειωθεί ότι το μαχαίρι που έκοψε το κεφάλι του Τσιτσέλη, δυό χρόνια αργότερα έκοψε και το κεφάλι του Άρη Βλουχιώτη!
Ο «Δράκος» είχε εγκαταλείψει τον Βελουχιώτη στις 16 Ιουνίου 1945, μετά την αυτοκτονία του, και όταν συνελήφθη από τους εθνοφύλακες, τους οδήγησε στο πτώμα του και προσεφέρθη να τον αποκεφαλίσει, μαζί με τον σύντροφό του Τζαβέλλα, προφανώς για να τύχει καλύτερης μεταχείρισης από τις αρχές.

Βέβαια, σε όλες τις αναφορές αριστερών δημοσιογράφων και συγραφέων, ο «Δράκος» παρουσιάζεται ως ένας αθώος αντιστασιακός ΕΛΑΣίτης που υποχρεώθηκε από φόβο να κόψει τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα και να τα μεταφέρει μέχρι τα Τρίκαλα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Το πραγματικό όνομα του «Δράκου» ήταν Σωτήριος Λιόλιος, και καταγόταν από τη Νεράιδα Ευρυτανίας. Στις 8 Οκτωβρίου 1942, στα Χόχλια Ευρυτανίας, ήταν με την Ομάδα του Άρη Βελουχιώτη και είχε σφάξει τη Σοφία Κόρδα 13 ετών και την αδελφή της Χριστίνα 11 ετών, γιατί ο πατέρας τους Γιάννης Κόρδας είχε φύγει από την Ομάδα του ΕΛΑΣ του Βελουχιώτη! Δεν γνωρίζω πόσους άλλους είχε σφάξει και αποκεφαλίσει στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο, όπου είχε ακολουθήσει τον Άρη Βελουχιώτη. Δικάστηκε το 1946 στο Αγρίνιο και καταδικάστηκε 7κις εις θάνατον. Εκτελέστηκε στις φυλακές του Αργοστολίου.)

Η αίθουσα του Γυμασίου που εσφάγη ο Τσιτσέλης, παρέμεινε για χρόνια κλειστή, εξ αιτίας της παρουσίας μορφών και απόκοσμων ήχων. Οι μαθητές την αποκαλούσαν στοιχειωμένη.

Ο Λοχίας Τσιτσέλης ήταν ο μόνος αιχμάλωτος ΕΔΕΣίτης που δολοφόνησαν στο Θέρμο οι ΕΛΑΣίτες. Στις 28 Μαίου ελευθέρωσαν τους υπόλοιπους με παρέμβαση των Βρετανών.

(*)Μιά φρικιαστική συνήθεια που ακολουθούσαν το 1943-44 πολλοί κομμουνιστές σφαγείς, μέλη του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ ήταν να γλύφουν το αίμα των θυμάτων τους από τα μαχαίρια, τις ξιφολόγχες ή κάμες που χρησιμοποιούσαν ως φονικά όργανα.

Είναι καταγεγραμμένες άπειρες μαρτυρίες αυτής της ανατριχιαστικής, απάνθρωπης ενέργειας, η οποία είναι άγνωστο από ποιόν πέρασε στον ΕΛΑΣ και στην ΟΠΛΑ. Δεν έχω δει μαρτυρίες εφαρμογής αυτής της συνήθειας από «αντάρτες» του λεγομένου ΔΣΕ.