Δίκη για Μάτι: «Η Πυροσβεστική περίμενε δυνάμεις που δεν ήρθαν ποτέ» κατέθεσε υπάλληλος του Δήμου Ραφήνας

«Οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής που ήταν εκεί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν που δεν ήρθαν ποτέ. Οι δυνάμεις ήταν μηδενικές. Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου. Η έλλειψη δυνάμεων ήταν το πρόβλημα» κατέθεσε στη δίκη για την τραγωδία στο Μάτι ο Μανώλης Τσαλιαγκός, υπάλληλος Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας.

Ο μάρτυρας, που εξέφρασε κάποιες επιφυλάξεις αν θα ήταν εφικτή και αποτελεσματική μία εντολή εκκένωσης, περιέγραψε την άνιση μάχη που κλήθηκαν να δώσουν τόσο οι δημοτικές υδροφόρες όσο και τα λίγα πυροσβεστικά οχήματα με μία φωτιά που «έτρεχε» και γιγαντώνονταν.

Όπως κατέθεσε ο κ. Τσαλιαγκός, εκείνο που στάθηκε καθοριστικό για την μοιραία εξέλιξη ήταν η παντελής έλλειψη εναέριων μέσων τις κρίσιμες ώρες.

Ο κ.Τσαλιαγκός κατέθεσε πως ήταν ο πρώτος που βρέθηκε στο σημείο που ξέσπασε η φονική πυρκαγιά στο Νταού Πεντέλης και, όπως τόνισε, η πρώτη εικόνα που είχε ήταν πως η φωτιά είχε δυναμική και δεν θα αντιμετωπιζόταν εκείνη την ημέρα: «Βρισκόμουν στο κέντρο επιχειρήσεων στη θέση "Οχυρό". Εντόπισα τον καπνό και μέσω ασυρμάτου ειδοποίησα το 199. Ενημέρωσα 16:39 με 16:40. Μίλησα στο Κέντρο αλλά δεν έλαβα απάντηση. Ξεκίνησα με το όχημα και ειδοποίησα τα άλλα οχήματα, το Ραφήνα 1 και το Ραφήνα 3 -το Ραφήνα 2 ήταν στο κέντρο επιχειρήσεων- και υδροφόρες για να πάμε στο σημείο» κατέθεσε ο μάρτυρας επισημαίνοντας πως τα μέσα που υπήρχαν εκείνη την στιγμή δεν ήταν ικανά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Πρόεδρος: Στις 17:30 ποιες ήταν οι συνθήκες;

Μάρτυρες: Είχε πολύ αέρα.

Πρόεδρος: Από άποψη καπνού;

Μάρτυρας: Υπήρχε πολύς καπνός και πολύ θερμικό.

Πρόεδρος: Κατέθεσε και ο πραγματογνώμονας ότι αν είχαν ειδοποιηθεί οι άνθρωποι πριν τις 17:30 ίσως κάποιοι να είχαν σωθεί.

Μάρτυρας: Δεν υπήρξε ειδοποίηση. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν. Σίγουρα αν είχαν ειδοποιηθεί και είχε ξεκινήσει η απομάκρυνση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούσαν να κάνουν κάτι.... Δεν μπορώ να απαντήσω εάν είχε γίνει εισήγηση για απομάκρυνση αν θα ήταν καλύτερα. Ίσως να ήταν καλύτερα αλλά δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος.

Πρόεδρος: Θα τη χαρακτηρίζετε συνηθισμένη την πυρκαγιά;

Μάρτυρας: Καθόλου συνηθισμένη και ως προς τη θερμοκρασία και την ένταση των ανέμων.

Πρόεδρος: Εσείς είσαστε στη φωτιά τι πιστεύετε ότι δεν έγινε;

Μάρτυρας: Είμαστε λίγα αυτοκίνητα. Και από την άλλη, αν υπήρχε ρίψη μέσα στην αναδάσωση η φωτιά δεν θα είχε προχωρήσει και δεν θα είχε φτάσει στο Κόκκινο Λιμανάκι και το Μάτι. Θεωρώ ότι πεντέμισι και έξι παρά που ήταν στα αναδασωμένα η φωτιά θα μπορούσε να περιοριστεί. Ήταν τρομακτικό το "περπάτημα" της φωτιάς.

Όπως κατέθεσε ο μάρτυρας, αντιλαμβανόμενος την κατάσταση είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή εναέρια μέσα χωρίς να είναι στη δικαιοδοσία του. «Το είπα από τον ασύρματο μήπως το ακούσει και το επαναλάβει κάποιος αξιωματικός. Τα εναέρια αν είχαν πετάξει στο πρώτο δεκάλεπτο ή τέταρτο τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα θεωρώ. Είδα ένα εναέριο γύρω στις 17:20. Είπα μέσα μου "ήρθε εναέριο, σωθήκαμε". Αλλά έκανε ένα κύκλο και έφυγε».

Απαντώντας σε ερωτήσεις συνηγόρων από την πλευρά των θυμάτων, ο κ. Τσαλιαγκός τόνισε πως οι δυνάμεις που επιχειρούσαν ήταν ελάχιστες. «Πέντε αυτοκίνητα να σβήσουμε αυτό το μέτωπο δεν γίνεται. Σε πρώτο στάδιο, εμείς είμαστε περισσότεροι από όσοι ήταν στην Πυροσβεστική. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι απέγινε. Οι αξιωματικοί εκεί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν που δεν ήρθαν ποτέ. Οι δυνάμεις ήταν μηδενικές. Οι αξιωματικοί παρακαλούσαν σαν ένα παιδί που λέει δώστε μου το παιχνίδι. Έτσι παρακαλούσαν και εκείνοι για δυνάμεις. Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου. Η έλλειψη δυνάμεων ήταν το πρόβλημα».

Ο μάρτυρας κατέθεσε και για τους ανθρώπους που διέσωσε οι οποίοι βρίσκονταν σε απόλυτη σύγχυση προσπαθώντας να γλυτώσουν από τις φλόγες: «Είδα έναν άνθρωπο που είχε θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητο, είχε κατεβάσει την ασφάλεια και ήταν παγωμένος στο φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αναγκαστήκαμε να σπάσουμε το τζαμί για να τον συνεφέρουμε. Για να διασώσουμε μια Ιρλανδή και να την βάλουμε στο αυτοκίνητο εγώ κρεμάστηκα στον καθρέφτη» είπε.